Αφιερωματάκι, κουβεντολόι και έναρξη σεζόν!

Πριν αναλωθώ στα κλασικά μου (ομάδες, πιθανές θέσεις στον βαθμολογικά πίνακα, ρόστερ), θέλω να κάνω μία μικρή παρένθεση όσον αφορά το site. Περνάει τόσο μα τόσο γρήγορα ο άτιμος ο χρόνος που σαν εχθές μου φαίνεται ότι πάτησα πρώτη φορά το πόδι εδώ, στο makrabet. Τι κι αν μπαίνω στον 4ο χρόνο και όλα φαντάζουν οικεία (από συνεργάτες μέχρι τον κόσμο που ακολουθεί), η καρδιά μου έχει άλλη άποψη και τα αντιμετωπίζει, όλα, σαν να είναι η πρώτη φορά. Το ίδιο ‘’άγχος’’ στο ανέβασμα των picks, το ίδιο στην αρθρογραφία, το ίδιο στο live betting.

Τις πρώτες δύο χρονιές, ομολογώ, το πράγμα δεν πήγε όπως ήθελα-θέλαμε. Αδιάφορο κατ’ εμέ το ελάχιστο θετικό πρόσημο τους, καθώς λίγο η απειρία, λίγο η προσαρμογή και κυρίως δικά μου λάθη, δεν επέτρεψαν να φανεί το τελικό αποτέλεσμα που ‘’έπρεπε’’. Αυτό, ουσιαστικά, άλλαξε άρδην πέρσι, με την χρονιά να είναι αυτή που οραματιζόμουν από την μέρα που ήρθα εδώ. Δεν θέλω να γράφω για…δεσμεύσεις και συμβόλαια με την νίκη/επιτυχία, αλλά να καταλάβει ο καθένας ότι με την πρωτογενή δουλειά που κάνουμε και με τις ώρες που επενδύουμε, σε βάθος χρόνος, θα είμαστε σε θέση να φέρουμε τα αποτελέσματα που αρμόζουν στο site.

Από εκεί και πέρα, έχουμε στα σκαριά την 66η σεζόν της Super Lig, ενός πρωταθλήματος που είναι η πρώτη φορά, μετά από αρκετά χρόνια, που με τσιγκλάει να ασχοληθώ πολύ περισσότερο, από ότι άλλες χρονιές. Γίνανε μεταγραφές που δεν έχουν προηγούμενο (όσον αφορά τα ονόματα που ήρθαν στην χώρα), επέστρεψε η Σαμσουνσπόρ (τρελός λαός) μετά από 11 χρόνια, και θα κάνει την παρθενική της συμμετοχή η Πεντίκσπορ, ομάδα από την Κωνσταντινούπολη.

Είκοσι ομάδες φέτος, με τους πρώτους 4 να παίρνουν ευρωπαϊκό εισιτήριο (ο 5ος υπό προϋποθέσεις) και τους τελευταίους 4 να υποβιβάζονται στην 1.Lig. Με οκτώ ομάδες θα εκπροσωπηθεί η Πόλη και φέτος (και κάτι μου λέει ότι ο αριθμός θα ανεβαίνει χρόνο με τον χρόνο δυστυχώς), ενώ οι πληγείσες περιοχές, από τον σεισμό, Γκαζιαντέπ και Χατάι, θα παραστούν, κανονικά, από τις ομώνυμες ομάδες τους στην κατηγορία.

ΓΑΛΑΤΑ: Η περσινή πρωταθλήτρια και το αδιαφιλονίκητο φαβορί και για φέτος. Έκανε τεράστιες κινήσεις, προς την σωστή μεριά, ώστε να συνεχίσει να έχει τα σκήπτρα (Ζαχά, Αντζελίνο, Ικάρντι, Ντεμιρμπάι, Μπακαμπού), και ταυτόχρονα πήρε ποιοτικές λύσεις ώστε να διαχειρίζεται δύο διοργανώσεις (Ευρώπη και εγχώριο πρωτάθλημα). Στον πάγκο συνεχίζει ο Οκάν Μπουρούκ, προπονητής που έχει τεράστια απήχηση στο κοινό της Γαλατά, μιας και είναι υποστηρικτής της Γαλατά, μένει να φανεί εάν θα μπορέσει να τα βάλει με…τα θηρία του ρόστερ του, καθώς οι αστέρες που έχει να διαχειριστεί είναι πολλοί. Το να σηκώσει ξανά το τρόπαιο εντός συνόρων στο @ 2.60 είναι μία καλή ευκαιρία.

ΦΕΝΕΡ: Άλλη μία χρονιά που πέρασε δίχως να κατακτήσει το πολυπόθητο τρόπαιο, όμως αυτό που κάνει εντύπωση είναι ότι δεν προσέλαβε κάποιο μεγάλο όνομα για την θέση του πάγκου. Με την παλιά καραβάνα τον Ισμαήλ Καρτάλ θα πορευθεί, αν μη τι άλλο δεν εντυπωσιάζει, όμως ο πρόεδρος Κοτς, θέλησε να εμπιστευτεί έναν άνθρωπο που θα πονέσει για την ομάδα και όχι απλώς να κάνει μία γερή αρπαχτή και να φύγει. Ενισχύθηκε (για ακόμη μία χρονιά) πολύ, ξεχωρίζουν οι περιπτώσεις των Τάντιτς (έστω και στα 34), Ζιμάνσκι (10 εκατομμύρια σχεδόν κόστισε από την Ντιναμό Μόσχας), Μπεκάο (8.30 μύρια από Ουντινέζε), Μουλντούρ (επαναπατριωτισμός και άκρως αναγκαίος για την ομάδα), Κέντ (από Ρέιντζερς) και φυσικά του Ντζέκο…έστω και στα 37 του. Ελαφρώς, πολύ ελαφρώς, μία σκάλα κάτω από την Γαλατά.

ΠΕΝΤΙΚΣΠΟΡ: Παρθενική συμμετοχή στην λίγκα, για ακόμη μία ομάδα της Πόλης, που φιλοδοξεί, τουλάχιστον για την πρώτη χρονιά, να παραμείνει στην λίγκα. Το έργο της, όμως, είναι πάρα πολύ δύσκολο. Παρότι προέβη γρήγορα ώστε ν’ αναβαθμίσει το ρόστερ της, όλες οι κινήσεις της φαίνονται απελπιστικά ασύνδετες. Αποκτήθηκαν παίκτες που την περσινή σεζόν δεν εντυπωσίασαν στο παραμικρό (Ακμπουνάρ, Γουέλιντον, Τζαβέλλας, Βούκοβιτς, Ρασούλ, Ακντάγκ) και απλώς κατάλαβαν και οι ίδιοι ότι υπάρχει χρήμα ώστε να γίνει μία καλή – τελευταία- αρπαχτή. Προπονητής παραμένει ο άνθρωπος που ανέβασε την Πεντίκ δύο συνεχόμενες κατηγορίες, ο Οσμάν Οζκόϊλου, με ελάχιστη προπονητική εμπειρία σε τοπ επίπεδο και προφανώς συγκεντρώνει τις περισσότερες πιθανότητες ώστε ν’ αποχωρήσει πρώτος από οποιονδήποτε άλλο συνάδελφό του στην Super Lig. Σκούρα τα πράγματα για τους νεοφώτιστους, δεν βλέπω να παραμένουν στην λίγκα.

ΑΝΚΑΡΑΓΚΟΥΤΣΟΥ: O άνθρωπος που την έσωσε κατηγορία την περσινή χρονιά, έλαβε το βάπτισμα του πυρός για να συνεχίσει το έργο του και την φετινή χρονιά. Τώρα, το αν ο Καφκάς έχει τις γνώσεις, την εμπειρία και τα guts να το κάνει, θα το δείξει το μέλλον, όμως του βγάζω το καπέλο για τις απίστευτες και όλο νόημα μεταγραφικές κινήσεις που προέβη. Ανέβηκε κλάση, σε θέσεις που πονούσε (6αρι, σέντερ μπακ, εξτρέμ και) σίγουρα θα επιδιώξει το κάτι παραπάνω από μία απλή παραμονή, όμως το κλίμα στους πρωτευουσιάνους ποτέ μα ποτέ δεν θέλει πολύ ώστε να χαλάσει και να διαλύσει καθετί καλό που έχει φτιαχτεί.

ΧΑΤΑΪΣΠΟΡ: Επιστροφή στην αγωνιστική δράση για την ομάδα της Χατάι, περιοχή που, κυριολεκτικά, ισοπεδώθηκε από τους φονικούς σεισμούς που σημειώθηκαν πέρσι στην Τουρκία. Ο σύλλογος εν τέλει βρήκε το σθένος, την ψυχολογία και τα χρήματα ώστε να κατέβει στο φετινό πρωτάθλημα, όμως (ας μην τρέφουμε αυταπάτες) το καλύτερο σενάριο είναι να τερματίζει οριακά πάνω από τον υποβιβασμό. Ιδιαιτέρως σημαντικό ότι κράτησε τον Ντεμιρέλ στον πάγκο (είναι από τις περιπτώσεις που το όνομα του κόουτς είναι υπεράνω οποιοδήποτε παίκτη στην ομάδα κι επομένως μπορεί να οργανώσει το ρόστερ του όπως αυτός κρίνει), όμως υστερεί σε ποιότητα και φαίνεται ότι θα κινδυνέψει.

ΓΚΑΖΙΑΝΤΕΠ: Η δεύτερη ομάδα που επλήγη από τους σεισμούς και την ανάγκασε να αποσυρθεί από το περσινό πρωτάθλημα. Φέτος φιλοδοξεί να πετύχει ό,τι καλύτερο μπορεί, όμως με τις τωρινές -ελάχιστες- μεταγραφικές κινήσεις που έχει κάνει δεν βλέπω προκοπή. Ναι μεν o περσινός κορμός δέχθηκε λίγες αλλαγές και δεν έχασε σημαντικούς παίκτες, η απόδοσή της μέχρι και την στιγμή που απέσυρε την συμμετοχή της, ήταν απογοητευτική και πήγαινε καρφί για την 1.Lig. Ο επί 6ετίας βοηθός προπονητή, Γκιουνές, πλέον θ’ αναλάβει καθήκοντα προπονητή και προφανώς το έργο του, μόνο εύκολο δεν είναι. Οτιδήποτε καλύτερο από τον υποβιβασμό, θα είναι το ιδεατό.

ΚΑΪΣΕΡΙΣΠΟΡ: Έχει συνηθίσει να ζει στα δύσκολα και να βγαίνει αλώβητη, τα τελευταία χρόνια. Παρά το μεταγραφικό μπαν, παρά τις λίγες και αξιόπιστες λύσεις στον πάγκο και ουσιαστικά με ένα ρόστερ να παίζει χειμώνα/καλοκαίρι, τον στόχο της παραμονής τον πέτυχε για την πλάκα. Ξανά, την καυτή πατάτα συνεχίζει να παίρνει πάνω του, ο Ατάν, απορίας άξιο το πόσο ακόμη, καθώς μεταγραφές ξανά…γιοκ και προφανώς ζορίζεται και ο ίδιος, μιας και θέλει να δείξει ένα καλύτερο έργο. Δεν την κόβω να έχει εύκολο έργο, θα μας απασχολήσει ιδιαιτέρως.

ΙΣΤΑΝΜΠΟΥΛΣΠΟΡ: Το πως κατάφερε να σωθεί πέρσι κατηγορία δεν το συναντάμε ούτε σε βιβλίο επιστημονικής φαντασίας. Το κατά μακράν (στα χαρτιά) χειρότερο ρόστερ της κατηγορίας, με προπονητή (κι αυτό στα χαρτιά) να έχει ελάχιστη εμπειρία από αυτό το επίπεδο και με τις ομάδες του υποβιβασμού να μειώνονται, εν τέλει, βρήκε τον τρόπο και παρέμεινε για ακόμη λίγο στην Super Lig. Ξανά ο στόχος, θα είναι ο ίδιος, η αποφυγή του υποβιβασμού. Μετρημένα τα κουκιά στα μεταγραφικά, το χέρι στην τσέπη δεν το βάζει για κανένα λόγο, επομένως πάλι στο όριο θα είναι καθ’ όλη την χρονιά.

ΜΠΑΣΑΚ: Εάν πέρσι, δεν είχε μπλέξει με την Ευρώπη, εκτιμώ ότι θα είχε πολύ καλύτερη χρονιά. Από ένα σημείο και μετά, μέσα στην περσινή σεζόν (παρότι τερμάτισε 5η), ήταν σαν ένα φάντασμα που απλώς ταξίδευε σε διάφορα μέρη στην Τουρκία κάνοντας περιοδείες παρά έπαιζε ποδόσφαιρο για κάποιον σκοπό. Με τον Μπελεζόγλου συνεχίζει στον πάγκο, ενισχύθηκε κάπως (αναβαθμίστηκε επιθετικά αποκτώντας τους Πέλκα και Πιόντεκ) και σίγουρα η 5αδα είναι κάτι ρεαλιστικό.

ΑΝΤΑΛΙΑΣΠΟΡ: Ξεκίνησε με βλέψεις και αξιώσεις την περσινή χρονιά (ακόμη και ευρωπαικό εισιτήριο ονειρευόντουσαν), όμως δεν κατάφερε σε καμία περίπτωση να πιάσει τα στάνταρ απόδοσης που ήθελε. Οι συνεχείς τραυματισμοί κομβικών παικτών και ταυτόχρονα η έλλειψη εμπειρίας στο ρόστερ, δημιούργησε πολλά προβλήματα με κυριότερο το φλερτάρισμα με τον υποβιβασμό. Εν τέλει, παρότι καρδιοχτύπησε, έσωσε την χρονιά και φέτος, ευελπιστεί να μην μπλέξει με την μάχη της ουράς αλλά με ντουμπλάρισμα στην 10αδα. Όμως, το έργο της φαντάζει δύσκολο, καθώς μία ντουζίνα παικτών έφυγε (με σημαντικότερη την μεταγραφή του αρχισκόρερ Ράιτ έναντι 9 εκατομμυρίων) και μία ντουζίνα παικτών αποκτήθηκε. Πάλι θα είναι δύσκολο για τον κόουτς Σαχίν να στρώσει την ομάδα, όμως η διοίκηση τον στηρίζει και τον αφήνει εξ' ολοκλήρου να κρίνει το τι είναι απαραίτητο και αναγκαίο για τον σύλλογο. Δεν θεωρώ ότι θα έχει εύκολη χρονιά.

ΣΙΒΑΣΣΠΟΡ: Το σημαντικότερο νέο είναι ότι ο άνθρωπος που έκανε μία οργάνωση στα ενδότερα του συλλόγου και την οδήγησε στις μεγαλύτερες επιτυχίες της (ευρωπαικοί όμιλοι) είναι πλέον παρελθόν. Τι πρακτικά σημαίνει αυτό; Ότι αυτά που ξέραμε για την Σίβασπορ (κλειστή ομάδα που παλεύει για χαμηλό τέμπο, ελάχιστο ροτέισον), μάλλον τα ξεχνάμε. Ανέλαβε χρέη προπονητή, ο μέχρι πρότινος βοηθός του Τσαλιμπάι, ο Σερβέτ Τσετίν με προπονητική εμπειρία ελάχιστη. Προφανώς ότι γνωρίζει καλά την ομάδα παίζει σημαντικό ρόλο, όμως παράλληλα είναι και ένα μεγάλο στοίχημα, καθώς εάν γίνει η στραβή δύσκολα θα βρει τα guts ν' αντέξει το βάρος. Μεταγραφικά, πιο πολλά έχει χάσει παρά έχει κερδίσει και με την μεταγραφική περίοδο να λήγει τον Σεπτέμβριο, δείχνει ότι δεν έχει κλείσει το ρόστερ της. Δύσκολα βγαίνει πρόβλεψη.

ΑΛΑΝΙΑΣΠΟΡ: Τα λάθη της περσινής χρονιάς θέλησε να μην ξαναζήσει η διοίκηση του συλλόγου και με τις μεταγραφικές κινήσεις που, ήδη, έχει κάνει, μοναδικό στόχο έχει την κατάληψη των πρώτων θέσεων του βαθμολογικού πίνακα. Πέρσι, σώθηκε κατηγορία (εκτιμώ), επειδή υπήρχαν χειρότερες ομάδες, συγκριτικά με αυτή, και την κρίσιμη στιγμή είχε την εμπειρία να διαχειριστεί δύσκολες καταστάσεις. Συνεχίζει στον πάγκο ο Ομέρ Ερντογάν (είχε αναλάβει πέρσι τον Απρίλιο) και με τις μεταγραφικές κινήσεις που βλέπω (, όλα δείχνουν ότι θα πάνε προς τη σωστή κατεύθυνση. Συνηθίζει το ανοικτό ποδόσφαιρο και χωρίς σκοπιμότητες ο τούρκος τεχνικός, αρέσκεται σε γρήγορο τέμπο και στοιχηματικά, όλο και κάπως θα μας απασχολήσει αυτό.

ΑΔΑΝΑ ΝΤΕΜΙΡ: Άκρα του τάφου σιωπή... στον κάμπο βασιλεύει και ομολογώ ότι δεν μας έχει συνηθίσει σε τέτοιο μουντ, επί προεδρίας Σαντσάκ. Στην φυγή του Μοντέλλα, απάντησε με την απόκτηση του προπονητικά άπειρου Κλάιφερτ, ευελπιστώντας να την εδραιώσει στην 5αδα του πρωταθλήματος και να κάνει το βήμα παραπάνω, βάζοντας την στον ευρωπαικό χάρτη. Δεν συνηθίζεται ένας νέος προπονητής να μην κάνει ολικό λίφτινγκ στο ρόστερ, όμως, από ότι φαίνεται, βρήκε καλό υλικό και προτίμησε να επενδύσει σε αυτό. Μεταγραφικά, απέκτησε τα δικαιώματα του κομβικού Ονιεκουρού αγόρασε τον σέντερ μπακ Γκραβιγγιόν έναντι 2.5 εκατομμυρίων, πήρε τον 36χρονο Νάνι...και that's all. Δεν έχασε κανέναν αξιόλογο παίκτη, έχει εκπληκτική, εσωτερική, ηρεμία και όλα δείχνουν ότι έχει τα φόντα για να πρωταγωνιστήσει και φέτος.

ΦΑΤΙΧ: Μέχρι να βρει την απαιτούμενη σταθερότητα, ο κόουτς Πίρλο, και να περάσει την φιλοσοφία του στην ομάδα, γινόταν έρμαιο του κάθε αντιπάλου. Μόλις, όμως, ο Ιταλός τεχνικός ''διάβασε'' την κατηγορία, το έριξε στην επίθεση και με γνώμονα αυτή, έγινε η πιο fun to watch στην λίγκα και για την πλάκα τερμάτισε στην πρώτη 10αδα (7η). Νέο αφεντικό στο τιμόνι της ομάδας, με τον άπειρο αλλά και μικρό ηλικιακά Ερντέμ (μόλις 34 χρονών) να παίρνει τα ηνία. Το υλικό, φέτος, έχει αλλάξει, η περσινή καλή-δουλεμένη ομάδα ανήκει στο παρελθόν και κάνει μπαμ ότι ακόμη έχει τρύπες, που πρέπει να καλυφθούν, στο ρόστερ της. Δεν βλέπω με καλό μάτι ούτε τον προπονητή αλλά ούτε και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα στον σύλλογο. Σαν να μην υπάρχει το ενδιαφέρον (από μεριάς προέδρου) που υπήρχε τα προηγούμενα χρόνια, σαν κάτι να έχει χαθεί.

ΣΑΜΣΟΥΝΣΠΟΡ: Η επιστροφή της μόνο καλό κάνει στο τουρκικό ποδόσφαιρο, καθώς σε κάθε εντός έδρας της παιχνίδι αναμένεται ένα κατάμεστο γήπεδο και με το υλικό να είναι άκρως ενισχυμένο, φαίνεται ότι την φετινή χρονιά, τον στόχο της παραμονής θα τον υλοποιήσει εύκολα. Πέρσι, στην 1.Lig, έπιασε, από ένα σημείο και μετά, μία φοβερή απόδοση και ανέβηκε κατηγορία για την πλάκα. Ο άνθρωπος που την ανέβασε στα σαλόνια της πρώτης κατηγορίας, ο Ερόγλου, θα συνεχίσει να την κοουτσάρει (παρότι δεν έχει προηγούμενη εμπειρία), η διοίκηση του έκανε όλα τα θελήματα, αποκτώντας παίκτες αρκετά μεγάλης χρηματιστηριακής αξίας (Ντονγκελέν, Μάριους, Σίντλερ, Νανού, Κίλιντς, Μπόλα, Ντσιάμ) αναλογικά με το βεληνεκές της και μένει να φανεί η αξία τους στο γήπεδο και να φτάσουν την Σαμσουνσπόρ όσο πιο ψηλά μπορούν.

ΡΙΖΕΣΠΟΡ: Άλλη μία νεοφώτιστη, γνώριμη στα λημέρια της Super Lig, επιστρέφει ύστερα από απουσία ενός χρόνου, και φιλοδοξεί να στεριώσει στην κατηγορία, όμως με τις ελάχιστες προσθήκες που έχει κάνει δεν βλέπω τρόπο που θα παραμείνει στην κατηγορία. Ο έμπειρος Παλούτ (γνωστός από τα περάσματά του από Χατάι και Κόνια) θα κάνει ότι είναι δυνατό, από μεριάς του, ώστε να επιτύχει το δύσκολο έργο της παραμονής, όμως οι πιθανότητες δεν είναι υπέρ του. Ναι μεν η μεταγραφική περίοδος δεν έχει λήξει και υπάρχει χρόνος (έστω και οριακός) ώστε ν' ανεβάσει επίπεδο η ομάδα, όμως βλέπω με κακό μάτι το όλο θέμα. Σε αποδόσεις από 2.50+ το να υποβιβαστεί είμαι θετικός, για όποιον θέλει να μπλέξει με μακροχρόνια στοιχήματα.

ΤΡΑΜΠΖΟΝΣΠΟΡ: Να φύγει η περσινή χρονιά και να μην ξαναγυρίσει (τερμάτισε 6η) ευελπιστούν άπαντες στην Τραπεζούντα. Είχε αναλάβει μεσούσης της σεζόν ο Κροάτης τεχνικός Μπιέλιτσα, είχε χρόνο να δει και να αφουγκραστεί την ομάδα και με τις μεταγραφικές κινήσεις που έκανε, θέλει να εδραιώσει την Τράμπζον στις πρώτες θέσεις του βαθμολογικού πίνακα. Με τους Όρσιτς, Τέκλιτς, Μπένκοβιτς, Κουρμπέλη και Χοακίν Φερνάντεζ να πλαισιώνουν ήδη ένα καλό, ποιοτικά, ρόστερ μόνο καλύτερα μπορεί να πάει την φετινή χρονιά η ομάδα. Από τους παίκτες που αποχώρησαν, μόνο η φυγή του πολύπειρου Μπάρτρα θα την πονέσει, όμως αργά ή γρήγορα θα βρεθεί ένας αντάξιος αμυντικός ώστε να θωρακιστεί. Την έχω για την 4αδα φέτος.

ΚΑΣΙΜΠΑΣΑ: Θα καταντήσει κουραστικό (εάν όχι γραφικό), κάθε χρόνο να γράφεται ότι η χρονιά σώθηκε στο παρά ένα και ότι με τις σωστές μεταγραφικές ενισχύσεις του Γενάρη, εν τέλει, παρέμεινε στην Super Lig. Είναι ένας οργανισμός που μοναδικό σκοπό έχει να διατηρείται, απλώς, και όχι να κυνηγήσει το κάτι παραπάνω. fέτος, από ότι φαίνεται, θα κυμανθεί στα ίδια επίπεδα. Μία ντουζίνα παικτών έφυγε, άλλη μία αποκτήθηκε και παρότι παραμένει στον πάγκο ο Οζντές (είχε αναλάβει τον Απρίλιο), μας συνηθίζει σε ξαφνικές απολύσεις προπονητή τις πρώτες εβδομάδες. Είμαι πάντα δύσπιστος για το ποιόν της, όμως ότι καταφέρνει κάθε φορά να φτάσει στην πηγή και να πιεί νερό, δεν περνάει απαρατήρητο. Ανέκαθεν ήταν από τις πιο αντιστοιχηματικές ομάδες και ούτε την φετινή χρονιά θ' αλλάξει.

ΚΟΝΙΑΣΠΟΡ: Όλα κυλούσαν ομάδα στην ομάδα τις πρώτες αγωνιστικές της σεζόν, όμως ότι ο Παλούτ ζητούσε ενισχύσεις ώστε να βγάλει, ξανά, την ομάδα στην Ευρώπη και με την διοίκηση να μην τα βρίσκει με τον τούρκο τεχνικό, ξαφνικά, όλα άλλαξαν προς το χειρότερο σ' ένα βράδυ. Έκανε πολύ καιρό να βρει τα πατήματά της, δεν κινδύνεψε ποτέ και ουσιαστικά η σεζόν είχε κλείσει πολύ ενωρίτερα από ότι θα έπρεπε. Συνεχίζει με τον Στανόγεβιτς στον πάγκο (από τον Γενάρη τον είχε αποκτήσει) και ομολογώ ότι το ισοζύγιο μεταγραφών την βγάζει οριακά θετική. Με καλό μάτι βλέπω τις αποκτήσεις των Σνάιντερλιν (είχε αγωνιστεί σε Σαουθάμπτον, Έβερτον) ακόμη και στα 33 του, καθώς και των Μάλλι και Τσικαλντάου. Θα λείψει ο Ποθουέλο, όμως μιας και είναι ξεκάθαρα ομάδα συστήματος, θα βρει την άκρη της. Ξεκάθαρα, ο στόχος της είναι να πάρει ευρωπαικό εισιτήριο.

ΜΠΕΣΙΚΤΑΣ: Ο τρόπος που έκλεισε η περσινή χρονιά της αφήνει μία μικρή πικρία, καθώς από την στιγμή που έπιασε υψηλά στάνταρ απόδοσης, φάνηκε ότι δεν είχε αντίπαλο (εξαιρείται η πρωταθλήτρια). Η τρίτη θέση βάσει και άλλων παραμέτρων (Φενέρ και Γαλατά) ήταν το ταβάνι της, κάτι που φιλοδοξεί να ξεπεράσει φέτος. Παρότι έχει προβεί σε εκπληκτικές και ουσιώδεις κινήσεις, κάτι λείπει ώστε να κάνει πρωταθλητισμό. Ναι μεν παρέμεινε στον πάγκο ο έμπειρος Γκιουνές, όμως αρκετοί ποδοσφαιριστές έχουν ενστάσεις για τον τρόπο που προπονεί και γενικότερα για τις ποδοσφαιρικές του φιλοσοφίες. Παρέμεινε ο παικταράς Αμπουμπακάρ, απέκτησε τον Μαζουακού, ενισχύθηκε με τον Ρέμπιτς (έπαιζε στην Μίλαν) και ήρθε ελεύθερος ο Αμάρτεϊ (γνωστός από το πέρασμά του στην Λέστερ). Από τους παίκτες που αποχώρησαν, θα λείψουν οι Σάις και Ρέντμοντ. Προφανώς, μοναδικός στόχος είναι να τερματίσει στην δεύτερη θέση, όμως θα εξαρτηθεί από το αν θα προσθέσει ποιοτικές αλλαγές, καθώς φαίνεται ότι έχει ρόστερ 13-14 παικτών.