DEN Nuggets: Πολλά υποσχόμενοι
Τι έκαναν πέρσι:
Έμειναν με την όρεξη της συμμετοχής στα πλέι-οφ, πληρώνοντας σε μεγάλο βαθμό την απειρία του νεανικού, αλλά άκρως ταλαντούχου ρόστερ τους. Μία νίκη πίσω από τους Blazers, που τους πήραν τη μπουκιά από το στόμα και μαζί την 8η προνομιούχο θέση. Κόστισε το άσχημο φινάλε τους, χαρακτηριστικά στους 10 τελευταίους αγώνες τους είχαν ρεκόρ 3-7.
Ρόστερ:
Παρελθόν αποτέλεσε η καλαθομηχανή τους, ο πιο σταθερός και παραγωγικός σκόρερ των τελευταίων ετών, ο Danilo Gallinari. Φέτος μάλιστα ο Ιταλός ήταν πιο εύστοχος από ποτέ στην καριέρα του στο NBA (44.7% δίποντα, 38.9% τρίποντα, 90.2% βολές), προσφέροντας 18.2 πόντους μ.ο.
Διαθέτουν πλειάδα από σουτέρ (Barton,Harris, Murray, Wilson Chandler) και έτσι η ενίσχυση τους ήρθε στη front line. Το μεγάλο όνομα είναι ο Millsap, που αναμένεται να συνθέσει ένα σούπερ δίδυμο ψηλών με τον Jokic. Ο πρώην παίκτης των Hawks δείχνει πιο ώριμος από ποτέ στο παιχνίδι του και δεν ήταν τυχαίο πως κατέγραψε την πιο παραγωγική του παρουσία στο ΝΒΑ με 18.1 πόντους και 7.7 ριμπάουντ μ.ο.
Backup του Σέρβου θα αποτελέσουν ο επίσης νεοφερμένος Roy Hibbert και ο Mason Plumlee, ο οποίος μετά την ανταλλαγή του (για χάρη του οποίου έστειλαν τον Nurkic στους Blazers) έδειξε αρχικά μουδιασμένος, αλλά στη συνέχεια βρήκε τα πατήματα του, τελειώνοντας τη σεζόν με συμπαθητικά νούμερα (9.1 πόντοι / 6.4 ριμπάουντ / 2.6 ασίστ μ.ο. σε 23.4 λεπτά).
Φυσικά το μεγαλύτερο κέρδος της περσινής σεζόν είναι ο Nikola Jokic. Ο Σέρβος Center με look οικοδόμου είναι ένας μικρός μάγος μέσα στο παρκέ. Η εικόνα του ξεγελάει και όποιοι δεν παρακολουθούσατε του Nuggets πέρσι μπορείτε να πάρετε μία μικρή γεύση σε τούτο το βίντεο.
Ψυχρός εκτελεστής από μέση απόσταση, μεγάλη γκάμα κινήσεων κάτω από το καλάθι και το σημαντικότερο; Βλέπει γήπεδο και έχει την ικανότητα να πασάρει αριστοτεχνικά στους συμπαίκτες του. Εντυπωσιακές οι επιδόσεις του. Μέτρησε 16.7 πόντους, μάζεψε 9.8 ριμπάουντ και μοίρασε 4.9 ασίστ. Όλα αυτά μάλιστα παίζοντας 28 λεπτά μ.ο. Highlight η εκθαμβωτική εμφάνιση του και το triple double που πέτυχε απέναντι στους Warriors με 17 πόντους, 21 ριμπάουντ και 12 ασίστ. Αξιοσημείωτο στοιχείο πως από τη στιγμή που μπήκε στην 5αδα των «σβόλων» το offensive rating (πόντοι που σημειώνουν ανά 100 κατοχές μπάλας) τους «εκτοξεύτηκε» στους 113.3 πόντους μ.ο. όντας πρώτοι στη σχετική κατηγορία, ξεπερνώντας ακόμα και τους πρωταθλητές Warriors.
Αντίστοιχα η μεγαλύτερη απογοήτευση ήταν ο Mudiay. Όχι μόνο δεν παρουσίασε καμία απολύτως εξέλιξη σε σχέση με τη rookie χρονιά του, αλλά έπεσε τόσο ο χρόνος συμμετοχής του (25.6’ αντί 30.4’), όσο και τα νούμερα του σε όλες τις βασικές στατιστικές κατηγορίες (11 πόντοι / 3.9 ασίστ / 3.2 ριμπάουντ μ.ο.).
Τέλος, στην εξίσωση προστίθεται και ο… γκρινιάρης, αλλά εκρηκτικός μέσα στο παρκέ Faried, που εμφανίζεται απογοητευμένος από την προοπτική να μείνει ξανά στον πάγκο για άλλη μία σεζόν. Πρόσφατα σε δηλώσεις του στα social media ανέφερε χαρακτηριστικά: «Δεν είμαι παίκτης για τον πάγκο. Το έχω πει πολλές φορές. Είμαι βασικός. Θα παλέψω για αυτή τη θέση. Δεν θα κάνω πίσω και δεν θα αφήσω κάποιον να την πάρει από μένα. Υπάρχουν άλλες 29 ομάδες στο πρωτάθλημα. Εάν αυτή η ομάδα δεν με θέλει ή δεν με σέβεται αρκετά για να με χρησιμοποιήσει στα λεπτά που νομίζω ότι αξίζω να αγωνίζομαι, το καταλαβαίνω. Ωστόσο, υπάρχουν άλλες 29 ομάδες. Ίσως πάω κάπου αλλού. Μέχρι τότε θα είμαι στο μπάσκετ και θα παίζω το μπάσκετ του Manimal κάθε φορά που μπαίνω στο γήπεδο».
Εκτίμηση:
Φέτος οι Nuggets θεωρώ πως έχουν όλα τα φόντα για να πρωταγωνιστήσουν. Η απαρχή έγινε από πέρσι, όπου στις λεπτομέρειες δεν μπήκαν στα πλέι-οφ. Η απόκτηση του Millsap τους δυναμώνει απίστευτα στη front-line. Εκεί δεσπόζει ήδη η παρουσία του θαυματουργού Jokic, έχοντας από πίσω του Plumlee και Hibbert. Η απώλεια του Gallinari σαφώς δεν περνάει απαρατήρητη, αλλά παίκτες με παρόμοιο προφίλ υπάρχουν αρκετοί.
Δυστυχώς είναι υποψιασμένα χαμηλή η απόδοση (1.30) για να τερματίσουν στην 8αδα της Δύσης και να συνεχίσουν στην post-season, ενώ το όριο των νικών τους προσφέρεται στο 45.5 στον Stoiximan, ένα νούμερο που έχουν να ξεπεράσουν από τη σεζόν 2012-2013. Σωστά τοποθετημένο εκεί και αν επέλεγα κάτι θα ήταν το over.
MIN Timberwolves: Πρωταθλητές στις… ανταλλαγές
Τι έκαναν πέρσι:
Με ρεκόρ 31-51 τερμάτισαν στην 13η θέση της Δυτικής περιφέρειας. Αναγνωριστική η σεζόν αν και υπήρχαν οι φιλοδοξίες για συμμετοχή στα πλέι-οφ. Στην πράξη δε φάνηκε αυτό, καλοί και χρυσοί οι Towns, Wiggins και LaVine (μέχρι να τραυματιστεί σοβαρά), αλλά από εκεί και πέρα το χάος. Supporting cast δεν υπήρχε σε καμία περίπτωση, ενώ λόγω απειρίας έχασαν αρκετά ματς στα οποία προηγήθηκαν με μεγάλη διαφορά. Για του λόγου το αληθές, οι 18 ήττες (από τις συνολικά 51) ήρθαν ακριβώς με αυτόν τον τρόπο, ενώ σε ματς που προηγήθηκαν με διψήφιες διαφορές πόντων το ρεκόρ τους ήταν 24-22.
Ρόστερ:
Δύο οι βασικές αποχωρήσεις. Στη Γιούτα μετακόμισε ο Ricky Rubio (11.1 πόντοι / 9.1 ασίστ / 4.1 ριμπάουντ μ.ο.), αλλά το κενό του Ισπανού θεωρώ πως αντικαταστάθηκε επάξια με την έλευση του Jeff Teague (15.3 πόντοι / 7.8 ασίστ / 4 ριμπάουντ μ.ο.), αφού και πολύ πιο έμπειρος είναι και πιο παραγωγικός σκόρερ από τον Rubio.
Ως ανταλλάγματα για τον Butler δόθηκε στους Bulls ο LaVine (18.9 πόντοι μ.ο.), ο Kris Dunn, και το pick τους στα φετινά draft (Νο. 7 – Markkanen), με μόνο τον πρώτο να αποτελεί αξιοσημείωτη απώλεια. Έτσι οι «λύκοι» πρόσθεσαν στο ρόστερ τους έναν νυν all-star παίκτη. Ο Butler (23.9 πόντοι / 6.2 ριμπάουντ / 5.5 ασίστ / 1.9 ασίστ μ.ο.) λοιπόν θα σμίξει ξανά στη Μινεσότα με τον δάσκαλο του και τον κόουτς που τον πίστεψε όσο κανείς άλλος.
Αναπληρωματικός πολυτελείας ο νεοφερμένος βετεράνος Jordan Crawford, ένας δεινός σουτέρ, που θα δώσει λύσεις στο περιφερειακό σουτ που το έχουν ανάγκη. Μην ξεχνάμε πως ο εν λόγω παίκτης στο παρελθόν έχει πάρει 3 φορές το βραβείο του καλύτερου 6ου παίκτη. Αξιόπιστη λύση από τον πάγκο θα αποτελέσει και ο Taj Gibson, ο οποίος επίσης θα συνεργαστεί ξανά με τον Thibodeau μετά τη θητεία του στους Bulls.
Πλήρεις μοιάζουν οι «λύκοι» στη θέση 4 αφού πέρα από τον νεοφερμένο Gibson και τον Dieng που θα ξεκινάει βασικός, υπάρχει ο Nemanja Bjelica, ένας παίκτης με υψηλό μπασκετικό IQ, ο οποίος όμως στις δύο σεζόν του στη Μινεσότα έχει προσφέρει ελάχιστα σε σχέση με αυτά που θα περίμενε κανείς από την παρουσία του στην Ευρώπη. Άλλη μία αξιοσημείωτη άφιξη ήταν ο Aaron Brooks (5 πόντοι μ.ο. σε 14 λεπτά με Pacers), που προορίζεται για backup πλέιμεκερ.
Ειδική μνεία πρέπει να γίνει στο αστέρι της ομάδας. Συγκλονιστικός ο Towns, που κατά την ταπεινή μου γνώμη (μαζί με τον Anthony Davis των Pelicans) δεν είναι μόνο ο Center του μέλλοντος όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν κάποιοι, αλλά και του παρόντος. Μάλιστα στις δύο πρώτες του σεζόν στο ΝΒΑ δεν έχασε ούτε ματς και έπαιξε και στους 164 αγώνες (ελπίζω να μη το ματιάξουμε το παλικάρι…).
Οι επιδόσεις του γενικά «τρομάζουν». Ολοκλήρωσε τη σεζόν με 25.1 πόντους μ.ο. όντας ο παίκτης με τους περισσότερους πόντους μέσα από το «ζωγραφιστό» (14.1 μ.ο.). Το 36.7% ποσοστό επίσης που σούταρε από το τρίποντο προφανώς δεν ταιριάζει σε Center και θα το ζήλευαν και αρκετοί shooting Guards. Άξιος συμπαραστάτης του υπήρξε ο Wiggins, που αύξησε στο κατακόρυφο την παραγωγικότητα του (23.6 πόντοι μ.ο.).
Το ρόλο του «χαμάλη» και φέτος θα έχει ο Σενεγαλέζος Dieng (10 πόντοι / 7.9 ριμπάουντ / 1.2 μπλοκ μ.ο.), που δεν ξεχωρίζει τόσο για το ταλέντο του. Δε χρειάζεται κιόλας να προσφέρει πολλά στην επίθεση, όταν οι υπόλοιποι 4 το υπερκαλύπτουν. Κάποιος άλλωστε πρέπει να κάνει την αφανή και «βρώμικη» δουλειά, όπως το να παίξει αποτελεσματική άμυνα.
Εκτίμηση:
Το πλάνο 5ετιας έχει τεθεί σε εφαρμογή. Αναγνωριστική η περσινή σεζόν όσον αφορά τις δυνατότητες τους και ένα είναι σίγουρο για φέτος. Θα είναι σαφώς πολύ πιο ανταγωνιστικοί και έχουν όλα τα εχέγγυα να κοντράρουν όλα τα μεγάλα θηρία. Εκτός από την τρομερή ενίσχυση τους (Butler, Teague, Jamal Crawford, Gibson) είναι και κάτι άλλο που το εγγυάται αυτό. Η παρουσία του Thibodeau στον πάγκο τους, που έχει στην κατοχή του και το βραβείο του καλύτερου προπονητή τη σεζόν 2010-2011. 13 ολόκληρα χρόνια έχουν συμπληρώσει αισίως οι «λύκοι» εκτός πλέι-οφ. Βέβαια φέτος «έχτισαν» ένα σύνολο, που θα ζήλευε οποιαδήποτε ομάδα και με εξαιρετικό προπονητή, που στο πρόσφατο παρελθόν έχει αφήσει τα διαπιστευτήρια του με τους Bulls.
Το 1.15 για την πιθανότητα να μπουν πλέι-οφ μόνο γέλια προκαλεί και δε συνάδει με την πραγματικότητα. Προς αποφυγή παρερμηνειών, εκτιμώ πως θα τερματίσουν στην πρώτη 8αδα, απλά αν βάλω στη ζυγαριά την πιθανότητα επαλήθευσης σε σχέση με την (χαμηλότατη) απόδοση δεν υπάρχει καμία απολύτως αξία. Υποψιασμένα ψηλά το όριο των νικών τους (47.5) αλλά δε θα μπορούσε να γίνει και διαφορετικά όταν πέρσι χωρίς Butler και Teague τους έδιναν στο 41.5. Προφανώς είναι προς αποφυγήν. Δεν είναι και εύκολο πράγμα ενώ είναι στην πιο ανταγωνιστική περιφέρεια να πετύχουν 17 περισσότερες σε σχέση με την περσινή σεζόν. Ένα ενδιαφέρον ειδικό στοίχημα με απόδοση 10.00 (Stoiximan) είναι το ενδεχόμενο ο Jokic να ψηφιστεί ως ο πιο βελτιωμένος παίκτης στο ΝΒΑ.
OKC Thunder: Έχτισαν τη δική τους «Big Three»
Τι έκαναν πέρσι:
Χάρη στα «όργια» που έκανε ο Westbrook τερμάτισαν στην 6η θέση της Δύσης με ρεκόρ 47-35 ρεκόρ. Αγριεμένος ο Westbrook στην πρώτη σεζόν χωρίς τον Durant, έκανε συγκλονιστικά πράγματα μέσα στο γήπεδο, ολοκληρώνοντας τη σεζόν με αριθμούς triple double (31.6 πόντοι, 10.4 ασίστ, 10.7 ριμπάουντ μ.ο.). Το εντυπωσιακότερο όλων για τον δικαίως MVP της κανονικής περιόδου είναι πως σε παραπάνω από τα μισά ματς που αγωνίστηκε (42/82) πέτυχε triple double. Στα πλέι-οφ αποχαιρέτησαν από τον πρώτο γύρο, αφού δε κατάφεραν να κοιτάξουν στα μάτια τους Rockets, κερδίζοντας μόνο ένα ματς (4-1).
Ρόστερ:
Ο Sam Presti τάραξε τα νερά με δύο ηχηρά trades, για να αποκτήσει παρέα ο Westbrook τον Paul George (για ένα χρόνο μάλλον) και τον Carmelo Anthony. Δύο παίκτες επιπέδου all star, με τον πρώτο να είναι άκρως φιλόδοξος (περιμένοντας του χρόνου να κλείσει στους Lakers) και τον δεύτερο να επιθυμεί σαν τρελός ένα πρωτάθλημα και τους Thunder να του προσφέρουν αυτή την προοπτική. Επιπλέον, ο Anthony θα αγωνιστεί στη θέση 4 και σαν Power Forward, μία θέση που του αρέσει περισσότερο σύμφωνα με δηλώσεις του και τα έχει βγάλει εις πέρας με επιτυχία στο πρόσφατο παρελθόν.
Για να κάνουν δικό τους τον George παραχώρησαν στους Pacers τον Victor Oladipo (15.9 πόντοι μ.ο.) και τον Domantas Sabonis (5.9 πόντοι / 3.6 ριμπάουντ σε 20 λεπτά μ.ο.), ενώ για να φέρουν στην Οκλαχόμα τον Anthony «θυσίασαν» τους Kanter (14.3 πόντοι / 6.7 ριμπαουντ σε 21 λεπτά μ.ο.) και McDermott (9 πόντοι μ.ο.). Μόνο ο Τούρκος Center θα λείψει, που σημειωτέον πως στα (7) ματς που ο χρόνος συμμετοχής του ήταν 30+ λεπτά είχε 20,1 πόντους και 10.3 ριμπάουντ μ.ο. Άλλη μία αξιοσημείωτη αποχώρηση ήταν αυτή του Taj Gibson (9 πόντοι / 4.5 ριμπάουντ σε 21 λεπτά μ.ο.), που φάνηκε με το καλημέρα να ταιριάζει παίζοντας στο πλάι του Adams.
Πολύ έξυπνη επιλογή η απόκτηση του Patrick Patterson (6.8 πόντοι / 4.5 ριμπάουντ μ.ο.), ενώ βοήθειες στην οργάνωση του παιχνιδιού και ανάσες στον Westbrook θα μπορεί δίνει ο έμπειρος Felton (6.7 πόντοι / 2.4 ασίστ σε 21.3 λεπτά μ.ο.). Για τρίτος Point Guard προορίζεται ο Isaiah Canaan (4.6 πόντοι μ.ο.), ερχόμενος από κάκιστη σεζόν με τους Bulls.
Εκτίμηση:
Το μεγάλο ερωτηματικό είναι κατά πόσο θα μπορέσει να προσαρμοστεί στη νέα του ομάδα ο Paul George, αφού για πρώτη φορά δεν θα έχει το ρόλο του star. Ομοίως και ο Anthony που προστέθηκε τελευταίος χρονολογικά στους Thunder και ανέκαθεν ήταν ο απόλυτος ηγέτης σε όποια ομάδα και αν αγωνίστηκε.
Οι Thunder μπορεί να απέκτησαν τη δική τους «Big Three», όμως η άλλη όψη του νομίσματος λέει πως George και Anthony δύσκολα θα δέσουν τόσο γρήγορα και μεταξύ τους και με τους υπόλοιπους συμπαίκτες τους, αφού απαιτείται χρόνος για να βρουν τους νέους τους ρόλους σε μία ομάδα που μην ξεχνάμε πως έχει ήδη τον δικό της superstar. Ένα από τα χαρακτηριστικότερα προβλήματα ίσως αποτελέσει ποιος από όλους θα παίρνει τη μπάλα και θα έχει τον τελευταίο λόγο σε σουτ που ενδεχομένως θα κρίνει το αποτέλεσμα του αγώνα. Πάνω σε αυτό, κυκλοφορεί στο διαδίκτυο ένα ενδιαφέρον tweet που βάση στατιστικών κατατάσσει τους Westbrook, George και Anthony ως 3 από τους 4 χειρότερους clutch scorers (χωρίς να συμπεριλαμβάνεται το τρίποντο και με τουλάχιστον 65 προσπάθειες στην καριέρα τους). Παίκτες δηλαδή που παίρνουν τα σουτ στο τελευταίο λεπτό του αγώνα. Ο 4ος για την ιστορία είναι ο Kobe Bryant.
Το σίγουρο είναι πως τα χέρια του Westbrook θα λυθούν. Δύσκολα φέτος θα βάζει 30αρες σε κάθε ματς και θα μονοπωλεί σε όλες τις επιθέσεις της ομάδας. Από τη στιγμή που υπάρχουν πλέον δύο πρωτοκλασάτοι συμπαίκτες είναι δεδομένο πως θα τους εμπιστεύεται σε σχέση με το περσινό supporting cast. Καλή σκέψη λοιπόν μπορεί να αποδειχτεί το over στις ασίστ του μ.ο. στην κανονική σεζόν, το οποίο δυστυχώς δεν προσφέρεται σε γνωστή εταιρία. Υπάρχει όμως το 3.75 για να είναι ο παίκτης με τις περισσότερες ασίστ μ.ο. έχοντας για κύριους αντιπάλους του, τον Wall και τον Paul.
Επίσης, όπως όλα δείχνουν ο Donovan θα δοκιμάσει με τη σειρά του το λεγόμενο Small Ball, μιας και σαν βασικό 4αρι προορίζει τον Anthony, με τον Adams να μην έχει πλέον ανταγωνισμό στη θέση 5 μετά τη φυγή του Kanter.
Οσον αφορά τις συνολικές τους νίκες το όριο προσφέρεται στο 51.5 στον Stoiximan. Απόλυτα εφικτό να τις ξεπεράσουν όταν πέρσι με τον Westbrook να παλεύει σαν ανήμερο θεριό μόνος του έφτασαν τις 47. Δε πρόκειται να με απασχολήσει όμως στοιχηματικά, αφού τσίμπησε ελαφρώς προς τα πάνω το όριο μετά την ανακοίνωση της συμφωνίας με τον Anthony. Επίσης καμία αξία δε βρίσκω ούτε στο 1,70 για να κατακτήσουν την Northwest Division, οι Timberwolves θα είναι σκληροί μαχητές και περιμένω να κριθεί οριακά η μεταξύ τους μονομαχία.
POR Blazers: Lillard κερνάει… McCollum πίνει
Τι έκαναν πέρσι:
Έστω και στο παραπέντε μπήκαν στα πλέι-οφ, βέβαια ευθύς εξαρχής, με την 8η θέση που κατέλαβαν, δεν έτρεφαν αυταπάτες πως μπορούσαν να κοντράρουν τους Warriors και έτσι αποκλείστηκαν αναμενόμενα με «sweep» (0-4). Είχαν πολλά σκαμπανεβάσματα και σε γενικές γραμμές δεν παρουσίασαν καλό πρόσωπο, τουλάχιστον στο μεγαλύτερο μέρος της regular season.
Δύο παίκτες αποκλειστικά τραβούσαν κουπί στην επίθεση, ο Lillard (27 πόντοι μ.ο.) και ο McCollum (23 πόντοι μ.ο.). Αθροιστικά πέτυχαν τους 50 από τους 107.9 πόντους μέσο όρο, ευθύνονταν δηλαδή για το 46% της παραγωγικότητας της ομάδας τους. Αμφότεροι έρχονται από την πιο παραγωγική σεζόν της καριέρας τους. Ο μεν Lillard αύξησε κατά 2 πόντους στην περσινή επίδοση του, ενώ το έτερον του ήμισυ και πιο βελτιωμένος παίκτης πρόπερσι στο ΝΒΑ είχε επίσης 2 πόντους παραπάνω μ.ο. σε σχέση με την περασμένη σεζόν.
Όλα άλλαξαν ριζικά με την έλευση του Nurkic, τον οποίο πήραν μέσω trade από τους Nuggets, δίνοντας τον Plumlee. Ο Βόσνιος ταίριαξε γάντι στο παιχνίδι των Blazers. Για του λόγου το αληθές, από τις 13 Φλεβάρη και μετά με τον Nurkic (15.2 πόντοι / 10.4 ριμπάουντ, 3.2 ασίστ, 1.9 μπλοκ μ.ο. σε λιγότερο από 30 λεπτά) στη σύνθεση τους είχαν ρεκόρ 18-10, που ισοδυναμούσε με το 7ο καλύτερο ρεκόρ στη λίγκα! Βέβαια από αυτά τα 28 ματς έπαιξε στα 20 και ο απολογισμός των Blazers σε αυτά ήταν ακόμα πιο εντυπωσιακός, 14 νίκες και 6 ήττες. Σπουδαία εμφάνιση πραγματοποίησε απέναντι στην πρώην του ομάδα, τους Nuggets, με 33 πόντους και 15 ριμπάουντ σε 33 λεπτά συμμετοχής, ενώ απέναντι στους Sixers έκανε το ματς της ζωής του, έχοντας 28 πόντους, 20 ριμπάουντ, 8 ασίστ και 6 τάπες.
Ρόστερ:
Ίδιοι και απαράλλακτοι οι Blazers και τη φετινή σεζόν με εξαίρεση την αποχώρηση του Allen Crabbe (10.7 πόντοι μ.ο.), το κενό του οποίου θα αναλάβει να καλύψει ο Anthony Morrow, ο οποίος πέρσι στους Thunder είχε περιορισμένο χρόνο συμμετοχής.
Πολλοί ρολίστες και περιορισμένων δυνατοτήτων οι ήδη υπάρχοντες παίκτες όπως οι Evan Turner, Harkless, Meyers Leonard και Aminu. Δύο τα μεγάλα αστέρια, ο λόγος για τους Lillard και McCollum, από τα κέφια των οποίων θα εξαρτηθεί εν πολλοίς η πορεία της ομάδας. Αθροιστικά οι δύο τους την περασμένη σεζόν συνέθεσαν το πιο παραγωγικό δίδυμο Guard στη λίγκα με 50 πόντους μ.ο.
Πολύ ελπιδοφόρο το ξεκίνημα του Βοσνιακού κτήνους Jusuf Nurkic στο μικρό δείγμα γραφής πέρσι. Δεν αποκλείεται να αποτελέσει θεμέλιο λίθο της φετινής τους προσπάθειας. Το κυριότερο είναι πως φάνηκε με το καλημέρα να δένει άψογα με τους υπόλοιπους συμπαίκτες του, ενώ με την επιβλητική του παρουσία η ρακέτα επιτέλους δείχνει γεμάτη.
Εκτίμηση:
Οι Blazers πέρσι έπαιξαν στην post-season αποκλειστικά λόγω ενός ντεμαράζ νικών στην τελική ευθεία. Η έλλειψη εναλλακτικών λύσεων από τον πάγκο είναι η μεγαλύτερη τους αδυναμία. Πέρσι οι αναπληρωματικοί πρόσφεραν 30.7 πόντους, μια επίδοση που ήταν η 4η χειρότερη στο ΝΒΑ. Αρκετά νεανικό το σύνολο του Stotts, ενδεικτικά ο μεγαλύτερος ηλικιακά παίκτης του ρόστερ είναι ο 28χρονος Evan Turner.
Η ομοιογένεια και η χημεία της ομάδας όμως θα είναι ο σύμμαχος τους στη νέα προσπάθεια για να μπουν στα πλέι-οφ. Στο 2.00 προσφέρεται (στον Stoiximan) αυτό το ενδεχόμενο και προφανώς δεν υπάρχει καμία αξία μιας και είναι αρκετοί οι… μνηστήρες για τα εισιτήρια των πλέι-οφ της Δύσης. Αξίζει να αναφερθεί πως το αρχικό line νικών τους δόθηκε στο 37.5. Πάει πέταξε το πουλάκι όμως και πλέον προσφέρεται στο 42.5 στις περισσότερες εταιρίες.
Η επιλογή που πιστεύω πολύ και έχω ανεβάσει από τις 19 Σεπτέμβρη είναι το -1 χάντικαπ νικών τους (1.80/Stoiximan) στο head to head με τους αποδυναμωμένους Jazz. Το τωρινό line στο -2 είναι δίκαιο και άνευ αξίας. Άλλο ένα ενδιαφέρον μακροχρόνιο στοίχημα, που βρίσκεται ήδη στο πινακάκι είναι το over 9.1 ριμπάουντ μ.ο. του Nurkic, το οποίο για ανεξήγητο λόγο «εκτοξεύτηκε» στο 10.7. Ο Βόσνιος είναι ο μοναδικός πραγματικά καλός rim protector που διαθέτουν οι Blazers. Από την πρώτη στιγμή που ενσωματώθηκε στην ομάδα το έδειξε αυτό. Έπαιξε σε 19 αγώνες συνολικά και μάζεψε 10.4 ριμπάουντ μ.ο. σε 29.2 λεπτά συμμετοχής. Το 31% των ριμπάουντ του μάλιστα ήταν επιθετικά.
UTA Jazz: Προσαρμογή στα νέα δεδομένα
Τι έκαναν πέρσι:
Η υπέρβαση έγινε επιτέλους και έτσι συμμετείχαν στην post-season, κατακτώντας και την 1η θέση στην Northwest Division με συνολικό ρεκόρ 51-31. Όσο ακριβώς και οι Clippers, με τους οποίους συναντήθηκαν στον 1ο γύρο των πλέι-οφ, έχοντας μειονέκτημα έδρας. Επωφελούμενοι όμως από τον τραυματισμό του Griffin στο 3ο game τους απέκλεισαν το 7ο game (4-3), σπάζοντας συνολικά 3 φορές την έδρα. Ήταν και η σειρά με τα περισσότερα break. Στα ημιτελικά αποκλείστηκαν εύκολα με «sweep» από τους μετέπειτα πρωταθλητές Warriors.
Κύριο όπλο τους η άμυνα, κορυφαία σε όλο το ΝΒΑ με 96.8 πόντους μ.ο. παθητικό. Επιπλέον είχαν τον 3ο καλύτερο συντελεστή στο defensive rating (πόντοι που δέχονται ανά 100 κατοχές), με τον Gobert να είμαι μακράν ο καλύτερος μπλοκέρ στο ΝΒΑ με 2.64 τάπες μ.ο. και ταυτόχρονα 4ος καλύτερος ριμπάουντερ με 12.8 «σκουπίδια».
Ρόστερ:
Μόνο με την αποχώρηση του μακράν πολυτιμότερου παίκτη τους, Hayward (21.9 πόντοι / 5.4 ριμπάουντ μ.ο.) δείχνουν αισθητά αποδυναμωμένοι. Πόσο μάλλον όταν θα στερηθούν και τον 2ο πιο παραγωγικό τους σκόρερ και εκ των πιο έμπειρων, τον George Hill (16.9 πόντοι / 4.2 ασίστ μ.ο.).
Το κενό του τελευταίου θα προσπαθήσει να καλύψει ο Rubio (11.1 πόντοι / 9.1 ασίστ / 4.1 ριμπάουντ μ.ο.). Ο Ισπανός εκτός από καλός αμυντικός είναι άριστος πασέρ και χειριστής της μπάλας, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι σκόρερ και καλός σουτέρ, αν και φέτος το καλοκαίρι δούλεψε πολύ στον συγκεκριμένο τομέα, αφού στη νέα του ομάδα πρέπει να δώσει το κάτι παραπάνω και στον επιθετικό τομέα.
Παρελθόν αποτέλεσε και ο Boris Diaw, που επέστρεψε στην πατρίδα του (Παρί Λεβαλουά). Επιπλέον, ενέταξαν στο δυναμικό τους και δύο ρολίστες, τον Thabo Sefolosha, που με μια πρώτη ματιά ταιριάζει γάντι στο προφίλ της ομάδας (καλός αμυντικός) και τον Jonas Jerebko. Τέλος, επιστρέφει στο ΝΒΑ (μετά από 2 χρόνια) για λογαριασμό των Jazz και ο Ekpe Udoh, που προέρχεται από ονειρική σεζόν στην Ευρώπη με τη Φενέρμπαχτσε (MVP του Final-4 της Ευρωλίγκα) με 20.7 πόντους και 7.8 ριμπάουντ μ.ο. Προφανώς θα χρησιμοποιηθεί κυρίως ως backup του Gobert, που θα δεσπόζει και φέτος κάτω από τα καλάθια.
Εκ των πραγμάτων οι Joe Johnson (9.2 πόντοι μ.ο.) και Rodney Hood (12.7 πόντοι μ.ο.) θα αναλάβουν ακόμα περισσότερες πρωτοβουλίες στην επίθεση και στον τομέα του σκοραρίσματος, όπως και ο Gobert, που έρχεται από την καλύτερη του σεζόν στο ΝΒΑ (με 14 πόντους / 12.8 ριμπάουντ / 2.6 μπλοκ μ.ο.), που θα συνεχίζει να σκεπάζει τα καλάθια, όντας ένας από τους καλύτερους rim protector. Ο Favors ήταν αγνώριστος πέρσι (9.5 πόντοι / 6.1 ριμπάουντ μ.ο.) λόγω του τραυματισμού που τον κράτησε έξω για μεγάλο χρονικό διάστημα και μένει να δούμε αν μπορεί να θυμίσει τον παλιό καλό του εαυτό.
Εκτίμηση:
Με καλοκουρδισμένο ρολόι θα παρομοίαζα τους Jazz. Από τις πιο πειθαρχημένες ομάδες στο ΝΒΑ με πλάνο που τηρούν με χριστιανική ευλάβεια σε όλα τα παιχνίδια τους. Η φυγή όμως του Hayward αποτελεί τεράστιο πλήγμα. Μη αμελητέα και η αποχώρηση του George Hill, που συνέβαλλε τα μέγιστα στην περσινή τρομερή σεζόν. Ο Rubio, που θα αποτελέσει τον βασικό PG, είναι μια ενδιαφέρουσα κίνηση, αλλά στην προκειμένη δε μπορεί να μπει στα παπούτσια του Hayward και να συμβάλλει πολύ στον τομέα της επίθεσης. Η φιλοσοφία τους θα παραμείνει η ίδια και το μόνο σίγουρο πως και φέτος θα «μασάνε» σίδερα στην άμυνα.
Value επιλογή δείχνει το 6.00 για να αποτελέσουν την καλύτερη άμυνα στο ΝΒΑ, έχοντας για κύριους ανταγωνιστές τους, Spurs και Grizzlies. Οι «μορμόνοι» πέρσι με 96.8 πόντους μ.ο. παθητικό είχαν την κορυφαία άμυνα, πρόπερσι είχαν τη 2η καλύτερη επίδοση (97.7π μ.ο.) μετά τους Spurs, ενώ και τη σεζόν 2014-2015 (με 95.1π μ.ο.) κατέλαβαν την 1η θέση στη σχετική λίστα.
Εκτίμηση μου πως θα κινηθούν κάτω από τις 40 νίκες και θα τερματίσουν εκτός 8αδας στη Δύση. Δύο επιλογές κράτησα για το πινακάκι. Το under 40.5 νικών τους (1.87/Stoiximan), και το -1 hcap των Blazers εναντίον τους όσον αφορά τις συνολικές τους νίκες. Το δεύτερο όπως μεταφράζεται και από τις μονάδες το θεωρώ πιο δυνατό.
