Αφιέρωμα NBA: Southwest Division

SA Spurs: Leonard εσύ superstar

Τι έκαναν πέρσι:

Σταθεροί και σοβαροί όπως το συνηθίζουν τα τελευταία χρόνια στην regular season. Tερμάτισαν στη 2η θέση της Δυτικής περιφέρειας, mε ρεκόρ 61-21 και 6 νίκες λιγότερες από τους μετέπειτα πρωταθλητές Warriors.
Στον πρώτο γύρο των πλέι-οφ αναμετρήθηκαν για πολλοστή φορά με τους Grizzlies. Τα βρήκαν σκούρα γενικά, αλλά χάρη στην κλάση και το ταλέντο του Leonard (31.2 πόντοι μ.ο. στη σειρά) ξεπέρασαν (με 4-2) το εμπόδιο τους. Στα ημιτελικά τους περίμεναν οι Rockets. Αρχικά σοκαρίστηκαν από την βαριά ήττα (126-99) στο πρώτο ματς, αλλά στη συνέχεια κύλησαν πιο ομαλά τα πράγματα, με τον Popovich να κερδίζει κατά κράτος τη μάχη των πάγκων από τον ομόλογο του, D’ Antoni, για να προκριθούν (επίσης με 4-2) στους τελικούς της περιφέρειας.

Στον τελικό συναντήθηκαν όπως αναμένονταν με τους Warriors, όμως ο τραυματισμός του μακράν πολυτιμότερου παίκτη τους, Leonard, στις αρχές της 3ης περιόδου έμελλε να εξελιχθεί σε καθοριστικός, τη στιγμή που δε μπορούσε να βοηθήσει ούτε ο Parker για τον ίδιο λόγο. Μάλιστα στο ημίχρονο προηγούνταν με 20 πόντους διαφορά, μετά την αποχώρηση του Leonard (είχε 26 πόντους σε 24 λεπτά!) άλλαξε άρδην η εικόνα και το σκηνικό για να ηττηθούν με 111-113. Στα επόμενα τρία matchup έδειξαν ανήμποροι να κοντράρουν τους Warriors και αυτός είναι ο κυριότερος λόγος της… «σκούπας».

Ρόστερ:

Ο απόλυτος star των «σπιρουνιών» δεν είναι άλλος από τον Leonard, που δείχνει τρομερή βελτίωση από σεζόν σε σεζόν την τελευταία 4ετια. Το 2013-2014 είχε 12.8 πόντους μ.ο. Την επόμενη χρονιά αύξησε την παραγωγικότητα του κατά 3.7 πόντους (16.5 μ.ο.), πρόπερσι σημείωσε 21.2 πόντους και πέρσι «εκτόξευσε» και άλλο την παραγωγικότητα του, σταματώντας στους 25.5 πόντους!
Δεύτερο μεγάλο όνομα είναι ο Aldridge, από τον οποίον έχουν απαιτήσεις και σίγουρα πέρσι θα περίμεναν παραπάνω πράγματα. Είχε χειρότερα νούμερα ακόμα και από την πρώτη του (αναγνωριστική) σεζόν στο Σαν Αντόνιο με 17.3 πόντους και 7.3 ριμπάουντ μ.ο.

Οι παλιές καραβάνες (Ginobili, Parker, Pau Gasol) θα πρωτοστατήσουν για άλλη μία χρονιά αν μείνουν μακριά από τραυματισμούς, ενώ από τη στιγμή που αποδείχτηκαν άκαρπες οι προσπάθειες να κάνουν δικό τους τον Paul αποφάσισαν να ανανεώσουν για άλλα 4 χρόνια τον Patty Mills (9.5 πόντοι / 3.5 ασίστ μ.ο.), που προορίζεται για βασικός μέχρι να επιστρέψει υγιής ο Tony Parker.

Ο μοναδικός παίκτης που ήρθε φέτος και μπορεί να κάνει τη διαφορά είναι ο Rudy Gay (18.7 πόντοι / 6.7 ριμπάουντ μ.ο.), που έχει αποθεραπευτεί πλήρως από την επέμβαση στον αχίλλειο τένοντα. Ο έτερος νεοαποκτηθείς είναι ο Γάλλος Lauvergne, ο οποίος δεν έχει στεριώσει ακόμα σε κάποια ομάδα και την τελευταία 2ετια τον είδαμε να αλλάζει τρεις φορές στέγη (Nuggets, Thunder, Bulls)

Είδηση επίσης αποτέλεσε και η υπογραφή συμβολαίου για άλλα 2 χρόνια με τον γερόλυκο Ginobili, που η καρδούλα του το λέει ακόμα παρότι μπήκε αισίως στο 40ο έτος της ηλικίας του.
Τρεις οι αποχωρήσεις, ο καθένας από τους Jonathan Simmons (6.2 πόντοι μ.ο.), Dedmon (5.1 πόντοι / 6.5 ριμπάουντ μ.ο.) και David Lee (7.3 πόντοι / 5.6 ριμπάουντ μ.ο.) έβαζαν το λιθαράκι τους στο ευρύ rotation του Popovich.

Εκτίμηση:

Οι Spurs δεν έκαναν το μπαμ ούτε φέτος το καλοκαίρι. Έμειναν μόνο στο… φλερτ με τον Paul και στη σκέψη για τον Irving. Έχουν στις τάξεις τους όμως τον Leonard (25.5 πόντοι / 5.8 ριμπάουντ / 3.5 ασίστ / 1.8 κλεψίματα μ.ο.), ενός εκ των κορυφαίων παικτών στο ΝΒΑ και έναν από τους λίγους που είναι εξαιρετικός τόσο όταν επιτίθεται, αλλά και όταν αμύνεται. Έχει κατακτήσει ήδη δύο φορές το βραβείο του καλύτερου αμυντικού στο ΝΒΑ, ενώ πέρσι ήρθε 3ος στην ψηφοφορία για MVP.
Αφεντικό στον πάγκο είναι ο Popovich, που κατά γενική ομολογία αποτελεί τον καλύτερο (και ίσως τον πιο ευφυή) τεχνικό στο ΝΒΑ. Γνωστός επίσης για την διορατικότητα του και το γεγονός πως κυριολεκτικά μπορεί να βγάλει λαγό από το καπέλο του. Πιο αντιπροσωπευτικό παράδειγμα της περσινής σεζόν ο Jonathan Simmons.

Τέλος, αξίζει να αναφερθεί πως ο πάγκος των «σπιρουνιών» σύμφωνα με τον παράγοντα της στατιστικής (offensive/defensive rating) ήταν ο καλύτερος στο ΝΒΑ τις 3/4 τελευταίες σεζόν.
Ενδιαφέρουσα η αγορά του για το ποιος θα είναι ο καλύτερος 6ος παίκτης. Φυσικά πρωτοστατούν τα δύο φαβορί και περσινοί φιναλίστ, Eric Gordon και Lou Williams, αλλά ένα καλοπληρωμένο «underdog» (με απόδοση 6.00) είναι ο Rudy Gay.


HOU Rockets: Ο Paul το κερασάκι στην τούρτα

Τι έκαναν πέρσι:

Με έναν εξωπραγματικό Harden να λύνει και να δένει στην επίθεση οι «ρουκέτες» τερμάτισαν στην 3η θέση της Δυτικής περιφέρειας με 55 νίκες σε 82 ματς (55-27), έχοντας την 2η πιο παραγωγική επίθεση με 115.3 πόντους μ.ο. ανά αγώνα. Ο «Mr Beard» έχασε στις λεπτομέρειες το βραβείο του MVP της regular season, όντας ο πρώτος παίκτης στην ιστορία της λίγκας (μετά από 52 χρόνια και τον Oscar Roberson) που είχε μέσο όρο 29 πόντους, 11 ασίστ και 8 ριμπάουντ. Τα εύσημα για την ικανοποιητική παρουσία των Rockets φυσικά ανήκουν στον Mike D’ Antoni, που πήρε το βραβείο του κορυφαίου προπονητή της σεζόν.

Στην post-season αφού αρχικά κατέβαλλαν την αντίσταση (με 4-1) των Thunder συγκρούστηκαν στα ημιτελικά με τους Spurs. Δεν κατάφεραν να ξεπεράσουν τον σκόπελο, με τον Popovic να παίρνει την προπονητική ταυτότητα του D’ Antoni, έχοντας μεταξύ άλλων τη φαεινή ιδέα να ρίξει πάνω στον Harden τον Jonathan Simmons. Μάλιστα στο 6ο παιχνίδι της σειράς, που έμελλε να είναι και το τελευταίο (2-4) γνώρισαν μία από τις πιο βαριές ήττες της ιστορίας τους, χάνοντας στο γήπεδό τους με 75-114!

Καταθέτω και κάποια ενδιαφέροντα στατιστικά: 1) Με ρεκόρ 13-3 ήταν η πιο αποτελεσματική ομάδα στους back to back αγώνες που έδωσε την περσινή σεζόν. 2) Προηγήθηκαν περισσότερες φορές (30) από οποιαδήποτε άλλη ομάδα με διψήφια διαφορά στην 1η περίοδο των αγώνων τους. 3) Ήταν αήττητοι (21-0 ρεκόρ στη regular, 2-0 στα πλέι-οφ) τα βράδια που σούταραν με τουλάχιστον 40% από τη γραμμή του τριπόντου, που ήταν το δυνατό τους σημείο.

Ρόστερ:

Τέλος το «one man show» του Harden με την έλευση του Paul (18.1 πόντοι / 9.2 ασίστ / 5 ριμπάουντ μ.ο.), που απηύδησε στους Clippers και οι Rockets του προσφέρουν τη δυνατότητα να χτυπήσει το πρωτάθλημα. Ενίσχυσαν όμως σημαντικά και τον πάγκο τους με τους P.J. Tucker (6.7 πόντοι / 5.8 ριμπάουντ μ.ο.) και Mbah a Moute (6.1 πόντοι μ.ο.), που κυκλοφορούσαν ελεύθεροι στην αγορά.

Για να επιτευχθεί βέβαια η μετακίνηση του Paul στο Χιούστον αναγκάστηκαν να παραχωρήσουν στους Clippers τους Beverley (9.5 πόντοι / 5.9 ριμπάουντ / 4.2 ασίστ μ.ο.), Lou Williams (14.9 πόντοι μ.ο.) και Sam Dekker (6.5 πόντοι / 3.7 ριμπάουντ μ.ο.), ενώ παρελθόν αποτέλεσε και ο Montrezl Harrell (9.1 πόντοι / 3.8 ριμπάουντ μ.ο.), που υπέγραψε επίσης στην ίδια ομάδα. Τέλος, στη λοταρία του draft επέλεξαν στο Νο.43 τον Κινέζο γίγαντα (ύψους 2.19μ.) Zhou Qi.

Η ομάδα δείχνει υπερπλήρης, διαθέτει ικανότατους σουτέρ από την περιφέρεια (Ariza, Ryan Anderson, Gordon) και δύο παίκτες επιπέδου All star (Harden, Paul). Αν πάσχει κάπου είναι στη γραμμή των ψηλών, όπου υπάρχει ο ενθουσιώδης αλλά με λιγοστές αντοχές Capela και ο έμπειρος Nene, με τον Βραζιλιάνο όμως να αντιμετωπίζει συχνά πυκνά προβλήματα τραυματισμών, που του στερούν τη συμμετοχή από αρκετά ματς κάθε σεζόν.

Εκτίμηση:

Υπάρχουν όλα τα απαραίτητα συστατικά φέτος για να πρωταγωνιστήσουν οι Rockets. Αν καταφέρουν με έναν μαγικό τρόπο να βελτιωθούν και στην άμυνα, που ήταν το «αγκάθι» στην ημιτελική σειρά με τους Spurs ίσως μπορέσουν να βάλουν πλώρη σε πρώτη φάση για τους τελικούς της Δύσης. Οι δύο παίκτες που ήρθαν από τους Clippers (Paul, Mbah’ Α Moute) αλλά και ο P.J. Tucker φημίζονται πάντως για την καλή τους σχέση με την άμυνα και έτσι δε θα νοιώθει μόνος και έρημος ο Ariza, που ήταν ο μόνος ορεξάτος για να μαρκάρει.

Μίνιμουμ στόχος τους να τερματίσουν στη 2η θέση (και πάνω από τους Spurs) για να αποκτήσουν το πλεονέκτημα έδρας μέχρι και τα ημιτελικά στην post-season. Το μεγάλο ερωτηματικό βέβαια είναι πως θα ταιριάξουν ο Paul με τον Harden, αφού ο δεύτερος πέρσι έκανε ονειρική σεζόν αγωνιζόμενος ως Point Guard και έχοντας πλήρη ελευθερία στο παιχνίδι του. Είναι δεδομένο πως φέτος ο Paul θα είναι ο οργανωτής και ο «εγκέφαλος» του παιχνιδιού τους, όντας καλύτερος χειριστής της μπάλας, με τον Harden να περιορίζεται σε πιο εκτελεστικό ρόλο.

Και ας περάσουμε και στο παρασύνθημα. Εκτιμώ πως έχουν όλα τα φόντα να κατακτήσουν την Southwest Division, να τερματίσουν στην ουσία ψηλότερα από τους Spurs, αλλά σε απόδοση φαβορί (1.90) δεν πηγαίνει το χέρι. Πολλές πιθανότητες επίσης συγκεντρώνει να πληρώσουν το over 55.5 νικών τους (1.757 στην Pinnacle). Μία νίκη παραπάνω σε σχέση με πέρσι σίγουρα είναι μέσα στις δυνατότητες τους με την πολύτιμη προσθήκη του Paul.


DAL Mavericks: Ήταν νιος και γέρασε ο Nowitzki

Τι έκαναν πέρσι:

Όπως αναμένονταν έμειναν εκτός διεκδίκησης ενός εισιτηρίου για τα πλέι-οφ, τερματίζοντας στην 11η θέση της Δυτικής περιφέρειας και καταγράφοντας αρνητικό ρεκόρ (33-49) για πρώτη φορά μετά τη σεζόν 1999-2000, όταν ο Nowitzki ακόμα ήταν παιδαρέλι και διένυε τη 2η του σεζόν στο ΝΒΑ. Παράλληλα ήταν η χειρότερη σεζόν επί εποχής Mark Cuban, με τον ισχυρό άνδρα των Mavericks να αγοράζει την ομάδα το 2000.

Κατέγραψαν μια σειρά από αρνητικά στατιστικά. Πρώτον και κύριο είχαν μακράν την χειρότερη επίθεση με 97.9 πόντους μ.ο. όταν η αμέσως χειρότερη (Grizzlies) σκόραρε 100.5 πόντους μ.ο. Ιστορικό αρνητικό ρεκόρ και το γεγονός πως σούταραν από το «ζωγραφιστό» με το χειρότερο ποσοστό (35.8%) ομάδας εδώ και 21 χρόνια, από τη σεζόν 1996-1997 συγκεκριμένα. Επιπλέον, ήταν και η ομάδα που κατέβασε τα λιγότερα επιθετικά ριμπάουντ, αρπάζοντας μόνο το 46.4% των διαθέσιμων, έχοντας και το 2ο χαμηλότερο pace, με 94.16 κατοχές μ.ο. σε 48 λεπτά.

Ρόστερ:

Ένας από τους βασικούς στόχους του Cuban ήταν η υπογραφή πολυετούς συμβολαίου με τον Noel, στο πρόσωπο του οποίου έβλεπε τον ιδανικό Center των Mavericks. Οι διαπραγματεύσεις όμως αποδείχτηκαν άκαρπες, αφού ο Noel αξίωνε περισσότερα από τα 70 εκατομμύρια που του πρότειναν για 4ετες συμβόλαιο. Εν τέλει βρέθηκε η χρυσή τομή για να παραμείνει τουλάχιστον μέχρι το καλοκαίρι, με μονοετές συμβόλαιο χαμηλών αποδοχών, όπου και θα δοθεί νέο ραντεβού διαπραγματεύσεων.

Στο φετινό draft (στο Νο.9) επέλεξαν τον Dennis Smith Jr., έναν παίκτη με καλές περγαμηνές από τις εμφανίσεις του στο North Carolina State (18.1 πόντοι / 6.2 ριμπάουντ / 4.6 ασίστ μ.ο.) και που θα έχει ευκαιρία να δείξει με το καλημέρα αν ο ντόρος που γίνεται γύρω από το όνομα του αξίζει τον κόπο. Έλαμψε επίσης το καλοκαίρι στο Summer League του Las Vegas, όπου σε 6 αγώνες είχε 17.3 πόντους, 4.8 ριμπάουντ, 4.2 ασίστ και 2.2 κλεψίματα μ.ο.

Αξιοπρεπέστατη η 5αδα (Smith – Matthews – Barnes – Nowitzki - Noel), αλλά ο πάγκος δείχνει «γυμνός» και ο Dirk μην ξεχνάμε πως διανύει το 39ο έτος της ηλικίας του, με τον χρόνο συμμετοχής του πέρσι να περιορίζεται σημαντικά (26.4 μ.ο.). Ο Γερμανός όπως ήταν φυσιολογικό κατέγραψε την χειρότερη του σεζόν από θέμα παραγωγικότητας με 14.2 πόντους μ.ο.

Ελπιδοφόρα μηνύματα άφησε και ο Barnes στην πρώτη του σεζόν στο Ντάλας, αφού ήταν με διαφορά ο πιο παραγωγικός παίκτης του Rick Carlisle με 19.2 πόντους και 5 ριμπάουντ μ.ο. σε 35.5 λεπτά συμμετοχής.

Αυτός που «έκλεψε» όμως την παράσταση πέρσι αφού ήρθε κυριολεκτικά από το πουθενά ήταν ο μικροσκοπικός Yogi Ferrell (11.3 πόντοι / 4.3 ασίστ μ.ο. σε 29.1 λεπτά), που άρπαξε την ευκαιρία από τα μαλλιά στο 10ημερο συμβόλαιο που του πρόσφεραν σε πρώτη φάση οι Mavs όταν τραυματίστηκαν όλοι οι Point Guards και είχαν ξεμείνει από παίκτη στον άσο. Το πιο ονειρικό του βράδυ το έζησε στο Πόρτλαντ, όταν πήρε από το χεράκι τους Mavs και τους οδήγησε σε μία μεγάλη νίκη (104-108) χάρη στους 32 πόντους με 9/11 τρίποντα! και όλα αυτά ενάντια στον Lillard.

Όσον αφορά τις ανακατατάξεις στο ρόστερ δεν είχαμε τίποτα σπουδαίο. Δεν αποχώρησε κανένας απολύτως και ήρθαν μόνο δύο, οι McRoberts και Whitney, που απλά συμπληρώνουν το ρόστερ και δεν πρόκειται να έχουν σημαντική συνεισφορά στη φετινή προσπάθεια της ομάδας. Περιορισμένες οι αξιόπιστες λύσεις από τον πάγκο, στην ουσία μιλάμε για 3 παίκτες, τον Ferrell, τον Powell και τον Barea.

Εκτίμηση:

Σε rebuilding mode για 2η διαδοχική σεζόν οι Mavericks, αφού δεν διεκδίκησαν κανέναν καλό free agent και δεν προχώρησαν σε αλλαγές στο ρόστερ τους, με εξαίρεση τον rookie Dennis Smith, τον οποίο χρίζουν βασικό PG.
Το όριο νικών τους προσφέρεται στο 34.5 και 35.5, τόσο θα το έδινα και εγώ οπότε δεν αξίζει περαιτέρω προσοχής. Από το μέτωπο των ειδικών στοιχημάτων παικτών, δύσκολα εκτιμώ πως θα σπάσει το 1.60 του Barnes για να είναι ο 1ος σκόρερ και φέτος των Mavs, αλλά η απόδοση με αποτρέπει για να επενδύσω πάνω του. Θα το ήθελα στο 1.75+ για να ασχοληθώ και με δυνατό ποντάρισμα, από τη στιγμή που δε μας δίνεται η δυνατότητα 2αδας.

Τέλος να αναφέρω πως ένας εκ των υποψήφιων για το βραβείο του «rookie of the year» είναι o Dennis Smith Jr., που προσφέρεται ως 3ο φαβορί με απόδοση 4.75. Όπως έχω πει και σε προηγούμενο άρθρο είναι μεγάλο ρίσκο η οποιαδήποτε ενασχόληση με τη συγκεκριμένη αγορά πριν έχουμε στα χέρια μας έναν αξιόπιστο δείγμα εμφανίσεων από όλους τους νέους.


MEM Grizzlies: Δαγκώνουν ακόμα οι «αρκούδες»;

Τι έκαναν πέρσι:

Ο βασικός στόχος εκπληρώθηκε και έπαιξαν για 7η σερί φορά στα πλέι-οφ (3ο ρεκόρ συνεχόμενων παρουσιών). Στυλοβάτες οι Conley και Marc Gasol με μαέστρο τον David Fizdale, που δε δίστασε να αφήσει στον πάγκο τον Randolph, που έρχονταν ως 6ος παίκτης μία κίνηση τελικά που είχε ευεργετικά αποτελέσματα για όλες τις πλευρές.

Με ρεκόρ 43-40 (και την 3η καλύτερη άμυνα με παθητικό 100 πόντους μ.ο.) κατέλαβαν την 7η θέση στη Δύση. Στην post-season διασταυρώθηκαν με τους Spurs, τους οποίους κοίταξαν στα μάτια. Αποκλείστηκαν με 4-2 στον πρώτο γύρο, κερδίζοντας και τα δύο ματς στο Μέμφις, άξιοι συγχαρητηρίων για την τιτάνια προσπάθεια τους.

Ο Conley έκλεισε αρκετά στόματα με τις εμφανίσεις του (σε συνάρτηση με το πλουσιοπάροχο συμβόλαιο που υπέγραψε) τόσο στη regular με 20.5 πόντους και 6.3 ασίστ μ.ο. (40.7% στα τρίποντα) όσο και στα πλέι-οφ, όπου σε έξι ματς εναντίον των Spurs είχε 24.7 πόντους και 7 ασίστ μ.ο., ανεβάζοντας έτσι εντυπωσιακά τα νούμερα του.

Ρόστερ:

Αλλαγή φρουράς, καθώς έφυγαν δύο από τους πιο πιστούς στρατιώτες των «αρκούδων», καθώς και ο γερόλυκος Vince Carter (8 πόντοι μ.ο.). Ο παίκτης-σύμβολο, Zach Randolph (14.1 πόντοι / 8.2 ριμπάουντ μ.ο. σε 24,5 λεπτά) που αλλάζει ομάδα μετά από 8 χρόνια και (μετά από 7 χρόνια)ο «εξολοθρευτής» Tony Allen (9.1 πόντοι, 5.5 ριμπάουντ μ.ο.), ένας από τους καλύτερους αμυντικούς στη λίγκα.

Πέρα από τους δύο star (Gasol, Conley), που είναι δεδομένο πως θα πρωτοστατούν σε κάθε ματς, υπάρχει άλλος ένας παίκτης που υπό προϋποθέσεις μπορεί να κάνει τη διαφορά. Αρκεί φυσικά να παραμείνει υγιής, κάτι που μοιάζει απίθανο σύμφωνα με το ιστορικό του. Ρεκόρ ατυχίας λοιπόν διεκδικεί ο Chandler Parsons, που τραυματίστηκε σοβαρά (για 3η σερί χρονιά) στο γόνατο, παίζοντας πέρσι μόλις 34 ματς με απογοητευτικά νούμερα (6.2 πόντοι μ.ο. σε 19.2 λεπτά) για την κλάση του. Το χειρότερο όλων είναι πως (δικαίως) όταν του δίνονταν η ευκαιρία έδειχνε φοβισμένος και σαν να μη θέλει να βάλει το πόδι του στη φωτιά. Χαμηλή αυτοπεποίθηση δηλαδή, ένας παράγοντας που επιβάλλεται να έχεις σε υψηλό επίπεδο για να σταθείς στο ανταγωνιστικό περιβάλλον του ΝΒΑ.

Άλλος ένας (νέος) παίκτης με σοβαρούς τραυματισμούς στο γόνατο του την τελευταία διετία (έπαιξε σε 65 αντί για 164 ματς) είναι ο έμπειρος Tyreke Evans, που ψάχνει την αναγέννηση του στο Μέμφις, παίρνοντας το ρόλο του 6th man. Από το Σακραμέντο επίσης ήρθε και ο Ben Mc Lemore (8.1 πόντοι μ.ο.), που δείχνει στάσιμος και χωρίς καμία εξέλιξη από τη rookie σεζόν του.

Επίσης, μετά από διάλλειμα ενός έτους επιστρέφει στην ενεργό δράση για λογαριασμό των Grizzlies ο Mario Chalmers, που τη σεζόν 2015-2016 είχε 10.8 πόντοι μ.ο. σε 22.8 λεπτά. Τέλος καλό, όλα καλά και με την υπόθεση του JaMychal Green, τον παίκτη αποκάλυψη της περσινής σεζόν, έχοντας σπουδαία συνεισφορά με 8.9 πόντους και 7.1 ριμπάουντ μ.ο. σε 27.3 λεπτά. Και φέτος προορίζεται για βασικό 4αρι (Power Forward) και αυτός ήταν ο λόγος που πείστηκε να βάλει την υπογραφή του στο νέο συμβόλαιο που υπέγραψαν οι δύο πλευρές παρά το οικονομικό χάσμα που τους χώριζε όλη την περίοδο του καλοκαιριού.

Εκτίμηση:

Οι Grizzlies είναι παλικάρια και μία από τις πιο σκληροτράχηλες ομάδες και σταθερές αξίες στο ΝΒΑ, με συνεχή ραντεβού στα πλέι-οφ όσα προβλήματα και αν παρουσιαστούν κατά τη διάρκεια μιας σεζόν. Ωστόσο απώλεσαν δύο σημαντικά κομμάτια του παζλ τους. Ένα κλικ πιο κάτω από σκληράδα χωρίς τους Randolph και Allen, με τους Conley και Marc Gasol να έχουν ξανά φέτος τα κλειδιά της ομάδας υπό τις οδηγίες του εξαιρετικού David Fizdale στην πρώτη του απόπειρα ως head coach.

Θα δώσουν σκληρή μάχη και φέτος για να εισέλθουν στην 8αδα και κατ’ επέκταση να συνεχίσουν το σερί των συμμετοχών τους στα πλέι-οφ. Η Δύση όμως φέτος είναι ακόμα πιο άγρια, από τη στιγμή που δυνάμωσαν ομάδες όπως οι Nuggets, οι Timberwolves και οι Pelicans. Κάπως έτσι υπάρχει σε τιμή αουτσάιντερ (3.40/Bet365) να μπουν στα πλέι-οφ, ενώ το όριο νικών τους τοποθετείται στις 37.5. Στοιχηματικά και αφού μιλάμε για μακροχρόνια στοιχήματα που κρατούν ως τα τέλη Απριλίου, τίποτα από τα δύο δεν αξίζει.

Αντιθέτως στα ειδικά παικτών υπάρχει πρόσφορο έδαφος για κέρδος. Επιλογή που ανέβηκε από τις 21 Σεπτέμβρη είναι το over 7 ριμπάουντ του Gasol, που περιμένω να ανεβάσει τα νούμερα του και σε αυτόν τον τομέα. Πέρσι μάζευε 6.3 «σκουπίδια» μ.ο., φέτος δείχνει εφικτό να ξεπεράσει τα 7, παίζοντας χωρίς το έτερον του ήμισυ (Randolph) και καλύτερο ριμπάουντερ πέρσι με 8.2 μ.ο. Η περσινή πάντως ήταν η μοναδική σεζόν από τις 9 συνολικά που μετράει αισίως στο ΝΒΑ που δεν έπιασε το φράγμα των 7 ριμπάουντ. Αναλυτικά τα νούμερα του από τη rookie ως την προπέρσινη σεζόν είναι 7.4, 9.3, 7, 8.9, 7.8, 7.2, 7.8, 7 (7.8 μ.ο.).

Στις 4 Οκτώβρη προτάθηκε και το over 17.9 πόντων μ.ο. του Marc Gasol, το οποίο εκτιμώ πως θα επαληθευτεί εύκολα αν συμπληρώσει τον απαιτούμενο αριθμό αγώνων (58) για να ισχύσει το στοίχημα. Στα 34-35 λεπτά μ.ο. θα κυμανθεί ο χρόνος του και μαζί με τον Conley θα αποτελέσουν τα δύο βασικά επιθετικά όπλα των «αρκούδων». Όπως πέρσι έτσι και φέτος θα δοκιμάζει το χέρι του και από τα 7.25 (1.4 στα 3.6 εύστοχα μ.ο.). Δε θα μου προξενήσει εντύπωση ακόμα και αν κάνει νέο ρεκόρ καριέρας, ξεπερνώντας και την περσινή του επίδοση με τους 19.5 πόντους μ.ο.


NO Pelicans: Δίδυμοι πύργοι

Τι έκαναν πέρσι:

Σίγουρα τάραξαν τα νερά του NBA με την απόκτηση του Cousins από τους Kings, «θυσιάζοντας» τρεις παίκτες (Buddy Hield, Tyreke Evans, Langston Galloway)και τα δύο πρώτα pick τους στα draft που μας πέρασαν. Ημερομηνία ορόσημο ήταν η 20η Φεβρουαρίου και όχι προφανώς επειδή φιλοξένησαν στο «Smoothie King Center» το All Star Game. Το τρένο των πλέι-οφ δε το πρόλαβαν (10η θέση με 34-48), αλλά ουσιαστικά ποντάρουν στη φετινή σεζόν. Πάντως μετά το πιο ηχηρό trade της σεζόν σε 25 αγώνες είχαν απολογισμό 11 νίκες και 14 ήττες, ενώ πριν το ρεκόρ τους ήταν στο 23-34.

Ρόστερ:

Όπως είναι κατανοητό μετά από αυτή την εξέλιξη οι Pelicans διαθέτουν το καλύτερο δίδυμο ψηλών στο NBA. Αυτό βέβαια μένει να αποδειχτεί και εντός του παρκέ. Θετικό το γεγονός πως παρέμεινε στην ομάδα ο Jrue Holiday (15.4 πόντοι / 7.3 ασίστ μ.ο.), ενώ το καλοκαίρι υπογράφηκαν τρία νέα συμβόλαια. Στη Νέα Ορλεάνη θα αγωνίζεται φέτος ο Rajon Rondo (7.8 πόντοι / 6.7 ασίστ / 5.1 ριμπάουντ μ.ο.), ο Tony Allen (εκ των κορυφαίων αμυντικών στη λίγκα) και ο Ian Clark, που είχε περιορισμένο χρόνο συμμετοχής στους Warriors, αλλά έδειξε καλά στοιχεία. Ωστόσο ο πρώτος τραυματίστηκε και υπολογίζεται να χάσει τα 10 πρώτα ματς της νέας σεζόν.

Αποκορύφωμα οι 36 πόντοι που πέτυχε σε βάρος των (αποδεκατισμένων) Spurs με 15/21 σουτ, ένα ματς που θα μείνει βαθιά και ανεξίτηλα χαραγμένο στη μνήμη μου, καθώς μου πρόσφερε το καλύτερο ταμείο ever στο NBA. Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι αναφέρομαι στο 35.00 του ΟΠΑΠ που έδινε (σαν Άλλος παίκτης των Warriors) στην αγορά του 1ου σκόρερ αγώνα. Τον αγαπάμε λοιπόν και του ευχόμαστε ολόψυχα καλή σεζόν στη νέα του ομάδα. Εξαιρετική και η παρουσία του Jordan Crawford, που επέστρεψε δριμύτερος μετά από 2 χρόνια απουσίας, αφού σε 19 αγώνες με τη φανέλα των «πελεκάνων» είχε 14.1 πόντους μ.ο. σε 23.3 λεπτά μ.ο. Μοναδική αξιοσημείωτη αποχώρηση παίκτη ήταν αυτή του Tim Frazier (7.1 πόντοι / 5.2 ασίστ μ.ο.).

Βέβαια η παραμονή και το νέο 5ετες συμβόλαιο συνολικής αξίας 126 εκ. δολαρίων που υπέγραψε ο Holiday πιθανόν να επιφέρει το τέλος του Cousins, οποίος με το καλημέρα έδειξε την κλάση του (27 πόντοι / 11 ριμπάουντ / 4.6 ασίστ μ.ο.), αλλά το συμβόλαιο του λήγει το καλοκαίρι και σαν free agent θα αποτελέσει το μήλο της έριδος για πολλές ομάδες. Δύσκολη βέβαια η συνύπαρξη του στο παρκέ με τον Davis (28 πόντοι / 11.8 ριμπάουντ / 2.2 μπλοκ μ.ο.), τουλάχιστον σε σχέση με τα περσινά δείγματα. Φέτος είχαν όλο το χρόνο να δουλέψουν παρέα και η συνεργασία τους αναμένεται καλύτερη και πιο λειτουργική.

Εκτίμηση:

Πέρσι με αρκετά προβλήματα και χωρίς τον βασικό τους πλέι μέκερ (Holiday) για μεγάλο χρονικό διάστημα έφτασαν τις 34 νίκες. Φέτος ξεκινούν με μεγαλύτερες φιλοδοξίες και προσωπικά εκτιμώ πως μπορούν να σπάσουν το φράγμα των 40 νικών. Ως εκ τούτου το over 39.5 νικών τους (1.847/Pinnacle) είναι μια καλή σκέψη. Με τις πιθανότητες τους να μπουν στα πλέι-οφ (2.55) δεν θα ασχοληθώ. Έχουν στις τάξεις τους το μακράν το καλύτερο δίδυμο ψηλών, που μεταξύ άλλων είναι και εξαιρετικοί σουτέρ τόσο από μέση απόσταση, όσο και από την περιφέρεια.

Κάτι παραπάνω από ικανοποιητικό και το δίδυμο των Point Guard, που θα συνθέσουν οι Holiday και Rondo, αλλά οι λύσεις του Gentry από τον πάγκο είναι περιορισμένες. Αυτοί που αναμένεται να βοηθήσουν περισσότεροι είναι ο Jordan Crawford, που πέρσι έκανε τρομερό φώτο-φίνις, ερχόμενος από το πρωτάθλημα της Κίνας και οι δύο νεοφερμένοι, Ian Clark και Tony Allen, ο πρώτος στον τομέα του σκοραρίσματος και ο δεύτερος στην άμυνα.