Αφιέρωμα NBA: Central Division

CHI Bulls: Γκρέμισμα και rebuliding

Τι έκαναν πέρσι:

Καταρχήν πολλές λάθος επιλογές όσον αφορά τις ανταλλαγές, με αποκορύφωμα αυτή με τους Thunder, όπου παραχώρησαν Gibson και McDermott για να πάρουν τους Lauvergne, Payne και Morrow. Παράλληλα από τον Φλεβάρη και μετά βγήκαν στην επιφάνεια και κάποια προβλήματα στα αποδυτήρια με τους Butler και Wade, που προφανώς τους επηρέασαν στο αγωνιστικό σκέλος. Έστω και στο παραπέντε με ρεκόρ 41-41 κατόρθωσαν να μπουν στα πλέι-οφ, υπερτερώντας στην ισοβαθμία με τους Heat.

Το εμπόδιο των Celtics αν δεν τραυματίζονταν ο Rondo (καταλυτικός ο ρόλος του στα πρώτα 2 game με 11.5 πόντους / 10 ασίστ / 8.5 ριμπάουντ μ.ο.) ίσως το ξεπερνούσαν και ολοκλήρωναν την έκπληξη. Θυμίζω πως προηγούνταν με 2-0 στη σειρά, κάνοντας ισάριθμα break! Κάτι παραπάνω από κομβική αποδείχτηκε αυτή η απώλεια και μοιραία ηττήθηκαν στα 4 επόμενα, για να αποκλειστούν τελικά με συνολικό σκορ 4-2.

Σε γενικές γραμμές, αυτό που πλήρωσαν σε μεγάλο βαθμό είναι το γεγονός πως δε διέθεταν καλούς σουτέρ, εξαίρεση αποτελούσε ο Mirotic, που πυροβολούσε συνεχώς από την περιφέρεια. Αυτό πάντως αποτυπώνεται και στο στατιστικό που τους ήθελε να είναι η ομάδα με το χειρότερο ποσοστό ευστοχίας εντός πεδιάς (48.7%).

Ρόστερ:

Για αρχή επαληθεύτηκαν οι φήμες και παραχώρησαν τον Butler στους Timberwolves. Αυτή η κίνηση προφανώς περιείχε και κάποια ανταλλάγματα. Καλύτερο όνομα ο εκρηκτικός και κορυφαίος εν ενεργεία dunker, Zach LaVine, που έρχεται όμως από εγχείρηση χιαστών και δεν είναι σίγουρο πως θα επιστρέψει στην πρότερη κατάσταση. Δεύτερο απόκτημα ο Kris Dunn, που πέρσι ως rookie δε κατάφερε να ξεχωρίσει (3.8 πόντους / 2.4 ασίστ / 2.1 ριμπάουντ μ.ο. σε 17.1 λεπτά), ενώ δικός του έγινε και ο Φινλανδός Forward, Lauri Markkanen, που επιλέχθηκε από τους «λύκους» στο Νο.7 του draft και με την Εθνική της χώρας του εντυπωσίασε στο πρόσφατο Eurobasket, έχοντας 22.6 πόντους και 6.2 ριμπάουντ μ.ο. Ήδη μάλιστα έχουν ξεκινήσει οι συγκρίσεις με τον Dirk Nowitzki.

Τελευταία προσθήκη αυτή του Justin Holiday, που επιστρέφει έπειτα από ένα χρόνο στο Σικάγο και σύμφωνα με τα δείγματα της pre-season (13.7 πόντοι μ.ο. σε 4 ματς παίζοντας 26 λεπτά) αναμένεται να έχει αυξημένες επιθετικές πρωτοβουλίες. Λύθηκε, όπως αναμένονταν, κοινή συναινέσει το συμβόλαιο του Rondo, ενώ εξαγοράστηκε και το συμβόλαιο του Wade, που έμεινε ελεύθερος.

Αυτό που θα έπρεπε να προβληματίζει τον Hoiberg είναι η αμυντική συμπεριφορά της ομάδας, όταν στο ρόστερ υπάρχουν ενδεδειγμένα μόλις δύο καλοί αμυντικοί (Portis, Robin Lopez) και αυτοί είναι ψηλοί.

Στην πρεμιέρα πάντως θα υπάρχει πρόβλημα στο ποιος παίκτης θα αναλάβει να οργανώσει το παιχνίδι τους, αφού ο Dunn, που προορίζεται για βασικός θα λείψει λόγω τραυματισμού στο δάχτυλο από 15 έως 30 μέρες, ενώ και ο Payne έχει τεθεί ήδη νοκ άουτ για αρκετούς μήνες. Έτσι ξεμένουν με μοναδικό καθαρόαιμο PG τον Grant.

Εκτίμηση:

Το Rebuliding επιδιώκουν οι «ταύροι» και για αυτό άφησαν τον πολυτιμότερο τους παίκτη να φύγει, μαζί με άλλους δύο πρώην αστέρες του NBA (Rondo, Wade), τα συμβόλαια των οποίων δε μπορούσαν να αντέξουν σε αυτή νέα αλλαγή φιλοσοφίας. Στην ουσία από επιλογή δε θα είναι ανταγωνιστικοί φέτος και προβάρουν ως το αδιαφιλονίκητο φαβορί για την τελευταία θέση συνολικά στην κατάταξη.

Πειραματική η ομάδα που «χτίζεται» με φόντο το μέλλον. Πολλά τα ερωτηματικά. Θα μπορέσει να αντεπεξέλθει ο άγουρος ακόμα Dunn στο ρόλο του βασικού PG; Θα μπορέσει να κουβαλήσει την ομάδα του στο σκοράρισμα ο La Vine και να επιστρέψει το ίδιο εκρηκτικός μετά τον σοβαρό τραυματισμό; Θα «λάμψει» κάποιος νέος όπως πχ. ο Φινλανδός Markkanen; Οι τωρινοί Bulls πάντως δείχνουν ως η κατάλληλη ομάδα για να υποστηρίξουν το ταλέντο του.

Για συμμετοχή στα πλέι-οφ ούτε λόγος και εννοείτε δε θα μπορούσε να πληρώνει παραπάνω από 1.03 το να μείνουν εκτός 8αδας. Ζήτημα είναι αν φτάσουν τις 20 νίκες, με το όριο νικών στον ΟΠΑΠ να τοποθετείτε στις 24.5 και να αποτελεί μία καλή σκέψη το under.


CLE Cavaliers: Ουδείς αναντικατάστατος (εκτός του James)

Τι έκαναν πέρσι:

Στη regular season δεν κυνήγησαν με ιδιαίτερη θέρμη την εξασφάλιση της πρωτιάς στην Ανατολή (και το πλεονέκτημα έδρας μέχρι τους τελικούς της περιφέρειας), αφού γνώριζαν καλά πως όταν μπουν σε mode play-off δε θα μπορούσε να τους σταθεί εμπόδιο καμία ομάδα. Όπερ και εγένετο, τερμάτισαν στη 2η θέση, πίσω από τους Celtics με ρεκόρ 51-31 και έχοντας πλεονέκτημα στην ισοβαθμία με τους Raptors.

Το παράδοξο είναι πως έπαιζαν καλύτερα συγκεκριμένες μέρες, αφού τα ΠΣΚ είχαν ρεκόρ 27-9, ενώ από Δευτέρα μέχρι και Πέμπτη ο απολογισμός τους ήταν 24-22.

Στην post-season προφανώς σοβαρεύτηκαν και δεν είχαν όρεξη για παιχνιδάκια. Ξεπέταξαν εύκολα με ισάριθμες «σκούπες» Pacers και Raptors, ενώ και στους τελικούς με τους Celtics δε συνάντησαν ιδιαίτερες δυσκολίες, χάνοντας μόνο ένα ματς (4-1) και με τις τέσσερις νίκες τους να έρχονται με μέσο όρο 25.7 διαφορά πόντων!

Η μητέρα των μαχών με τους Warriors για 3η σερί φορά όμως εξελίχθηκε σε παράσταση για ένα ρόλο, αφού οι Cavs έδειξαν ανήμποροι να κοντράρουν στα ίσια τους αντιπάλους τους, παρά τις τιτάνιες προσπάθειες των James και Irving. Ο πρώτος έκλεισε τη σειρά με μέσους όρους triple double (33.6 πόντοι / 12 ριμπάουντ / 10 ασίστ μ.ο.) και ο δεύτερος πρόσφερε 29.4 πόντους μ.ο. Στο 4ο game (και δεύτερο στο Κλίβελαντ) έπαιξαν για την τιμή των όπλων και επικράτησαν με 137-116, αλλά η κατάσταση ήταν μη ανατρέψιμη.

Όποιος παρακολουθούσε παιχνίδι τους θα διαπίστωσε πως στηρίχτηκαν σε μεγάλο βαθμό στην ευστοχία τους από τα 7.25. Άλλωστε επιχείρησαν περισσότερα τρίποντα (353 συνολικά) από οποιαδήποτε άλλη ομάδα τα τελευταία 21 χρόνια.

Ρόστερ:

Πρωταγωνίστησαν στο trade του καλοκαιριού, δίνοντας στους Celtics τον Irving, που επισκιάζονταν (σύμφωνα με τον ίδιο) από τον Lebron James και έψαχνε να βρει ομάδα για να έχει το ρόλο του απόλυτου star. Αυτή την ευκαιρία φαίνεται πως τη βρήκε στους Celtics, με τους Cavs να παίρνουν σε πρώτη φάση 3 παίκτες. Τον μικρό στο μάτι αλλά θαυματουργό μέσα στο παρκέ Isaiah Thomas (28.9 πόντοι / 5.9 ασίστ μ.ο.), το πολυεργαλείο εν ονόματι Jae Crowder (13.9 πόντοι / 5.8 ριμπάουντ μ.ο.) και τον Ante Zizic. Ο Κροάτης rookie τελείωσε την περασμένη σεζόν με 13.3 πόντους και 6.7 ριμπάουντ μ.ο. (σε 22 λεπτά) στην Τουρκία για λογαριασμό της Νταρουσάφακα.

Βέβαια παραλίγο να ναυαγήσει η συμφωνία όταν αποκαλύφτηκε πως οι ενοχλήσεις του Thomas στο ισχίο είναι πιο ανησυχητικές από ότι αρχικά έδειχναν οι εξετάσεις. Τέλος καλό, όλα καλά όμως, αφού προστέθηκε στην αρχική συμφωνία και το draft pick 1ου γύρου του 2018 που είχαν στη κατοχή τους οι Celtics (από τους Nets) και έτσι το μεγάλο deal επικυρώθηκε.

Ειδικά η παρουσία του Crowder (εξαιρετικός αμυντικός) μπορεί να αποδειχτεί κομβική στα ντέρμπι και στην post-season, αφού ο James δε θα είναι αναγκασμένος να ξοδεύει πολύτιμες δυνάμεις στην άμυνα για να μαρκάρει το αστέρι της αντίπαλης ομάδας.

Επιπλέον, απέσπασαν και την υπογραφή τεσσάρων βετεράνων, με προεξέχοντες τους Wade (ως γνωστόν κολλητός του James) και Rose. Οι άλλοι δύο είναι ο Jeff Green (9.2 πόντοι μ.ο.) και ο Calderon, με τον Ισπανό στην ουσία τα τελευταία χρόνια να μαζεύει ένσημα στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Η φυγή του Deron Williams προφανώς και δε πρόκειται να τους επηρεάσει.

Ενδιαφέρουσα προοπτική παρουσιάζει και ο 22χρονος Guard, Cedi Osman, που πραγματοποίησε εξαιρετικό τουρνουά στο Eurobasket (16 πόντοι, 5 ριμπάουντ, 3.8 ασίστ μ.ο.), όντας ο στυλοβάτης της Εθνικής Τουρκίας και φαίνεται να πιστεύουν στις δυνατότητες του στο Οχάιο.

Last but not least η απόλυση του David Griffin, που είχε το ρόλο του General Manager και φυσικά ήταν στενός φίλος του «King James», που κινεί τα νήματα στην ομάδα, με τις φήμες πλέον να οργιάζουν και να πληθαίνουν πως η τωρινή σεζόν θα είναι η τελευταία του στο Κλίβελαντ, μιας και το συμβόλαιο του λήγει το καλοκαίρι που μας έρχεται και ήδη οι Lakers έχουν προετοιμάσει το έδαφος για να του προσφέρουν γη και ύδωρ ώστε να τον κάνουν δικό τους.
Τα τρίποντα και φέτος θα έχουν την τιμητική τους, αφού η ομάδα είναι χτισμένη έτσι ώστε να διαθέτει πολλούς και καλούς σουτέρ (James, Love, Frye, Jefferson, Korver, JR Smith).

Εκτίμηση:

Στην πιθανότατα τελευταία σεζόν του James στην ομάδα ο στόχος των Cavs δεν είναι άλλος από τη συμμετοχή (για 4η σερί σεζόν) στους τελικούς του ΝΒΑ. Παρά τη φυγή του Irving είναι πιο δεμένη ομάδα από τους Celtics οπότε έχουν προβάδισμα για την πρωτιά στην Ανατολική περιφέρεια, όμως οποιαδήποτε πρόβλεψη για τον αριθμό των συνολικών τους νικών (54.5 το όριο) είναι παρακινδυνευμένη για τον απλούστατο λόγο πως δεν αποκλείεται το ενδεχόμενο να το πάνε στο ρελαντί και να τρέχουν με σβηστές μηχανές ενόψει πλέι-οφ, όπως πέρσι δηλαδή με τις 51 νίκες και την 2η θέση στην περιφέρεια.

Πολύ καλό, κάτι που μένει να αποδειχτεί και στην πράξη, το over 8.5 triple doubles του Lebron James στην κανονική περίοδο. Όλοι γνωρίζουμε ποιος είναι και για τι πράγματα είναι ικανός. Το πόσο «λάθος» όριο ήταν φαίνεται από το γεγονός πως το όριο του Jokic δίνονταν μόλις δύο πιο κάτω (6.5).

Για να επιστρέψω σε αριθμούς, ο «King James» πέρσι ολοκλήρωσε τη σεζόν με 26.4 πόντους, 8.7 ασίστ και 8.6 ριμπάουντ μ.ο. και συνολικά 13 triple doubles. Προφανώς είχε και άλλες γεμάτες εμφανίσεις που δεν έγιναν triple double για ένα ριμπάουντ ή μια ασίστ. Τα 8 μάλιστα από αυτά τα έκανε μετά το All Star Game, όπου παραδοσιακά ανεβάζει στροφές ενόψει της post-season.

Πολύ δυνατό bet θεωρώ και το over 23.8 πόντων μ.ο. του James, το οποίο εύκολα ανέβηκε στο 24.5. Πρώτον, φέτος δεν θα έχει συνοδοιπόρο τον 2ο πιο παραγωγικό σκόρερ της ομάδας (Irving) κάτι που αυτομάτως σημαίνει ακόμα περισσότερες πρωτοβουλίες στην επίθεση άρα και σουτ. Δεύτερον, μόνο στη rookie του σεζόν δε ξεπέρασε το φράγμα των 24 πόντων. Πέρσι σταμάτησε στους 26.4 πόντους, 25.3 σημείωσε τις δύο πρώτες σεζόν με τη φανέλα των «ιπποτών», ενώ και στην πρώτη του θητεία τα νούμερα του ήταν εντυπωσιακά (27.2 πόντοι μ.ο. από 2005-2010).

Και οι δύο παραπάνω επιλογές ισχυροποιούνται από το γεγονός πως ο Thomas είναι ακόμα τραυματίας και σύμφωνα με επίσημες ανακοινώσεις δύσκολα θα παίξει πριν τον Γενάρη του 2018. Ο Wade, που έχει προβάδισμα να ξεκινάει βασικός αντί του Rose, δε θεωρώ πως μπορεί να του κόψει πολλούς πόντους, αφού ο James αποτελεί τον έναν και μοναδικό ηγέτη των Cavs και όταν η μπάλα βαραίνει (θα) είναι ο μόνιμος αποδέκτης.


DET Pistons: Σε νέα «φωλιά»

Τι έκαναν πέρσι:

Πισωγύρισμα αποτέλεσε η περσινή σεζόν για τα «πιστόνια». Πρόπερσι ευτύχησαν να συμμετέχουν στα πλέι-οφ έπειτα από 6 χρόνια φαγούρας, τη σεζόν που μας πέρασε όμως δεν τα κατάφεραν, απόρροια της μετριότητας στην οποία κινήθηκαν. Τερμάτισαν τελευταίοι στην κατάταξη της Central Division και στη 10 θέση της Ανατολής με ρεκόρ 37-45. Ως δικαιολογία μπορούν να χρησιμοποιήσουν την απουσία του Reggie Jackson, που έλειψε από τα πρώτα 21 παιχνίδια (και 30 συνολικά) τόσο όσον αφορά την καλή κυκλοφορία μπάλας, όσο και σε παραγωγικότητα.

Μιλάμε για έναν παίκτη, που πρόπερσι ήταν ο πολυτιμότερος της ομάδας (με 18.8 πόντους και 6.2 ασίστ μ.ο.) και ήταν εμφανώς επηρεασμένος από τον τραυματισμό. Αυτός ήταν και ο κυριότερος λόγος της μετριότατης παρουσίας του (14.5 πόντοι / 5.2 ασίστ μ.ο.). Ευθύνη φέρει και ο Drummond, που δεν ήταν τόσο επιβλητικός κάτω από τα καλάθια (13.6 πόντοι μ.ο.) και εξακολουθεί να παραμένει αδύναμος κρίκος στα οριακά παιχνίδια με τις πολλές χαμένες βολές του, με τους αντιπάλους να εφαρμόζουν πιστά το λεγόμενο Hack-a-Drummond.

Ρόστερ:

Ξεκινάω την αναφορά με τους παίκτες που αποχαιρέτησαν τη «Motor City». Έχασαν δύο πολύτιμα στελέχη της 5αδας και έναν αναπληρωματικό ψηλό. Ο λόγος για τους Kentavious Caldwell Pope (13.8 πόντοι μ.ο.), Markus Morris (14 πόντοι / 4.6 ριμπάουντ μ.ο.), αλλά και τον Baynes (4.9 πόντοι / 4.4 ριμπάουντ μ.ο. σε 15.5 λεπτά).

Η προσθήκη του Avery Bradley τους δυναμώνει πολύ σε αρκετούς τομείς. Ο επί μία 7ετια παίκτης των «κελτών» έρχεται από την παραγωγικότερη σεζόν της καριέρας του (16.3 πόντοι). Επιπλέον μάζεψε και 6.1 ριμπάουντ μ.ο, που αποτελεί επίσης αριθμό ρεκόρ (3.8 η προηγούμενη καλύτερη επίδοση του). Μεταξύ άλλων είναι εξαιρετικός σουτέρ, με σημαντική βελτίωση στα ποσοστά του από τα 7.25 (39% πέρσι), ενώ μπορεί να αναλάβει και τον ρόλο του «εξολοθρευτή» στην άμυνα όποτε το επιτάσσουν οι συνθήκες του αγώνα.

Άλλη μία χρήσιμη προσθήκη στις θέσεις των Guard είναι ο Langston Galloway, που πέρσι φόρεσε τη φανέλα δύο ομάδων. Σε 55 αγώνες με τους Pelicans είχε 8.6 πόντους μ.ο. σε 20.4 λεπτά, ενώ με τους Kings είχε 6 πόντους μ.ο. σχεδόν στα ίδια λεπτά.

Τέλος, υπήρξε και αλλαγή έδρας. Από φέτος θα αγωνίζονται στη νεόκτιστη «Little Caesars Arena» στην καρδιά του Ντιτρόιτ και όχι λίγο έξω όπως το «Palace of Auburn Hills», το οποίο χρησιμοποιούσαν εδώ και 30 χρόνια.

Εκτίμηση:

Στα μάτια μου μοιάζουν ελαφρώς αποδυναμωμένοι, έχασαν δύο πολύτιμες μονάδες και αναπλήρωσαν μόνο το κενό του ενός (Caldwell-Pope) με τον Bradley, που συνολικά είναι σαφώς καλύτερος σε όλους τους τομείς. Πολλά θα εξαρτηθούν και από το περιφερειακό τους σουτ (πέρσι σούταραν με το 3ο χειρότερο ποσοστό από τη γραμμή του τριπόντου), καθώς και από την παρουσία του Jackson (αδυναμία του η άμυνα) και του Drummond (εκ των κορυφαίων rebounder), δύο παίκτες αρκετά κομβικοί με το ρόλο που τους έχει αναθέσει ο Van Gundy.

Ο Tobias Harris (περσινός 1ος σκόρερ με 16.1 πόντους μ.ο.) περιμένω να είναι εξίσου παραγωγικός. Γενικά η αγορά του 1ου σκόρερ της ομάδας είναι αρκετά αμφίρροπη και αυτό αποτυπώνεται και στις προσφερόμενες αποδόσεις, με 4 παίκτες να χρίζονται υποψήφιοι. Με απόδοση 3.10 προσφέρονται οι Harris και Jackson και στο 3.30 οι Bradley και Drummond. Δεν αποτελεί ευκαιρία ούτε το 1.70 στο ενδεχόμενο να παίξουν στην post-season, ούτε το 2.07 για να αποτύχουν ξανά. Πολύ διαβασμένο και το όριο των νικών τους στο 39.5.


IND Pacers: Αλλαγή σελίδας

Τι έκαναν πέρσι:

Έστω και στο φινάλε εισήλθαν στην 8αδα και πήραν μέρος στα πλέι-οφ, τερματίζοντας στην 7η θέση με ρεκόρ 42-40. Στην πιο κρίσιμη καμπή σήκωσε την ομάδα στις πλάτες του ο Paul George, ο οποίος στην τελευταία εξάδα αγώνων πέτυχε 32.8 πόντους μ.ο. Αυτός ήταν και ο κυριότερος λόγος που έκλεισαν τη regular season με 5 σερί νίκες.

Στα πλέι-οφ υπολόγιζαν πως θα πέσουν πάνω στους Celtics, αλλά για κακή τους τύχη οι Cavs τερμάτισαν 2οι. Το έργο τους έγινε ακόμα δυσκολότερο, αλλά έβγαλαν πολύ ενέργεια και μαχητικότητα σε όλα. Ωστόσο δεν απέφυγαν τη «σκούπα» και αποκλείστηκαν από τον πρώτο γύρο χάνοντας και τους 4 αγώνες, αλλά σε όλα με οριακές διαφορές (-6, -5, -4, -1). Συγκλονιστική η προσφορά του George σε αυτά τα τέσσερα ματς, με 28 πόντους, 8.8 ριμπάουντ και 7.3 ασίστ μ.ο.

Ρόστερ:

Έκλεισε (μετά από 7 χρόνια) ο κύκλος του Paul George (23.8 πόντοι / 6.6 ριμπάουντ / 3.3 ασίστ μ.ο.) στην Ιντιανάπολη. Ο 27χρονος Forward μετακόμισε στους Thunder και οι Pacers ψάχνουν τον επόμενο ηγέτη τους, με το χρίσμα να πηγαίνει στον Myles Turner, που στη δεύτερη του σεζόν στο ΝΒΑ είχε την απαραίτητη εξέλιξη που όλοι περίμεναν. Αύξησε τις επιδόσεις του σε όλες τις κατηγορίες, 14.5 πόντοι, 7.3 ριμπάουντ και 2.1 μπλοκ μ.ο. ενώ ως rookie είχε 10.3 πόντους, 5.5 ριμπάουντ και 1.4 μπλοκ μ.ο.

Εκτός από τον George αποχώρησαν άλλες 2 χρήσιμες μονάδες. Ο βασικός PG, Teague (15.3 πόντοι / 7.8 ασίστ μ.ο.), ο C.J. Miles (10.7 πόντοι μ.ο. με 41.3% στα τρίποντα), που έρχονταν ως 6ος παίκτης από τον πάγκο και ο απογοητευτικός πέρσι Ellis (8.5 πόντοι μ.ο. σε 27 λεπτά), που έμεινε ελεύθερος και ψάχνει ακόμα τον επόμενο σταθμό της καριέρας του. Οι Lavoy Allen, Aaron Brooks και Kevin Seraphin δεν είναι αναντικατάστατοι, οπότε μία απλή αναφορά (χωρίς νούμερα) είναι αρκετή.

Αντίθετα, στην Ιντιανάπολη εγκαταστάθηκε ο Oladipo (15.9 πόντοι / 4.3 ριμπάουντ μ.ο.), που επιστρέφει μετά από 4 χρόνια στην πόλη, αφού αποφοίτησε από το κολέγιο της Ιντιάνα ενώ τον ίδιο δρόμο χάραξε και ο Λιθουανός Sabonis (5.9 πόντοι / 3.6 ριμπάουντ μ.ο. σε 20 λεπτά) στα πλαίσια του trade με τους Thunder για τον George.

Πρόσθεσαν στο δυναμικό τους όμως και άλλους τρεις παίκτες. Τον Κροάτη σκόρερ, Bojan Bogdanovic (13.4 πόντοι μ.ο.) και τους Darren Collison (13.2 πόντοι / 4.6 ασίστ μ.ο.) και Cory Joseph (9.3 πόντοι / 3.3 ασίστ μ.ο. σε 25 λεπτά), δύο Point Guards, που θα μοιράζονται το χρόνο στη θέση 1 και μπορούν να αλληλοσυμπληρώνουν ο ένας τον άλλον. Ο Collison μάλιστα έχει αγωνιστεί ξανά στο παρελθόν για λογαριασμό των Pacers, τη διετία 2010-2012.

Τέλος, υπάρχει και η περίπτωση του Lance Stephenson, που επέστρεψε στην ομάδα (μετά από σχεδόν 3 χρόνια) προς το τέλος της regular season και στην τελευταία του σεζόν (2013-2014) στους Pacers έπαιξε το καλύτερο μπάσκετ της καριέρας του. Τα νούμερα του στα πλέι-οφ με τους Cavs μάλιστα ήταν εντυπωσιακά, 16 πόντοι και 5.3 ριμπάουντ μ.ο. σε 26.8 λεπτά συμμετοχής.

Εκτίμηση:

Κακά τα ψέματα, το κενό του George είναι δυσαναπλήρωτο. Θα φανεί με την πρώτη ευκαιρία όταν θα ψάχνουν τον παίκτη να πάρει τη μπάλα όταν αυτή θα «καίει». Ο Oladipo ούτε τόσο καλός σουτέρ είναι, ούτε διαθέτει τη νοοτροπία νικητή, που είχε στο πετσί του ο George. Κομβική απώλεια και ο Teague, αλλά σε αυτή τη θέση πάρθηκαν δύο παίκτες αρκετά αξιόλογοι (Collison, Joseph) που μπορούν εν μέρει να οργανώσουν σωστά το παιχνίδι της ομάδας.

Σε ρόλο ηγέτη και μελλοντικού αστέρα ο Myles Turner, που αναγκαστικά θα πάρει ακόμα περισσότερες πρωτοβουλίες στην επίθεση, όντας και ένας εξαιρετικός αμυντικός στη front line.

Με λίγα λόγια, στους φετινούς Pacers ούτε λόγος δε γίνεται για συμμετοχή στα πλέι-οφ. Κινήθηκαν έξυπνα στην αγορά όμως θεωρώ πως θα παρατάξουν ένα ανταγωνιστικό σύνολο, τουλάχιστον στα ματς που θα δίνουν μπροστά στο κοινό τους. Κάπως έτσι εκτιμώ πως στέκεται ως επιλογή το over 30.5 νικών τους στο 1.80 του Stoiximan. Ενδιαφέρουσα επιλογή και το +2 χάντικαπ στις συνολικές τους νίκες στο H2H με τους Magic.


MIL Bucks: Γύρω-γύρω όλοι και στη μέση ο… Γιάννης

Τι έκαναν πέρσι:

Για πρώτη φορά μετά το 2011 ολοκλήρωσαν σεζόν με θετικό ρεκόρ (42-40). Καλύτερος τους μήνας ο Μάρτιος, τον οποίο έκλεισαν με 15 νίκες σε 19 αγώνες (15-4) και δύναμη πυρός τους το «ζωγραφιστό» αφού από εκεί προήλθε το 46% των πόντων τους (48 από 103.6 συνολικά), έχοντας την 3η καλύτερη επίδοση στο ΝΒΑ. Άλλο ένα ενδιαφέρον στατιστικό της περασμένης σεζόν ήταν τα μόλις 40.4 ριμπάουντ μ.ο. ανά αγώνα, που ισοδυναμούσαν με τη 2η χειρότερη επίδοση.

Αφού κατέλαβαν την 6η θέση στην regular season συγκρούστηκαν στον πρώτο γύρο των πλέι-οφ με τους 3ους Raptors. Μετά από 6 αγώνες έπεσαν με ψηλά το κεφάλι (4-2), αιφνιδιάζοντας τους Καναδούς με break στο πρώτο ματς και ενώ προηγήθηκαν στη συνέχεια και με 2-1. Στα τρία επόμενα όμως γνώρισαν ισάριθμες ήττες και έτσι αποκλείστηκαν πρόωρα.

Φυσικά δεν έλειψαν για άλλη μία φορά οι ατυχίες με τραυματισμούς κομβικών παικτών. Ξεκίνησαν τη σεζόν με τον Middleton στα… πιτ λόγω τραυματισμού. Σταδιακά επανήλθε στις αρχές Φλεβάρη, όμως η μοίρα έπαιξε άσχημο παιχνίδι στον Jabari Parker (20.1 πόντοι / 6.2 ριμπάουντ μ.ο.), που στον ίδιο αγώνα (8 Φλεβάρη εναντίον των Heat) έκανε την επανεμφάνιση του ο συμπαίκτης του, ο ίδιος αποχώρησε τραυματίας με τις τελικές εξετάσεις να δείχνουν ρήξη χιαστών. Ως εκ τούτου δεν έδωσε το παρών στα 31 τελευταία ματς της κανονικής περιόδου, καθώς και στα 6 matchups με τους Raptors και ο χρόνος αποθεραπείας σε αυτές τις περιπτώσεις υπολογίζεται στους 12 μήνες, οπότε αν όλα πάνε καλά αναμένεται να επιστρέψει μετά το All star break.

Ρόστερ:

Τα πάντα περιστρέφονται και όχι άδικα γύρω από τον Γιάννη Αντετοκούμπο, που στις αρχές Οκτώβρη έχασε για πρώτη φορά το χαμόγελο του λόγω της απώλειας του πατέρα του. Το στατιστικό που δείχνει πόσο καθοριστικός ήταν στους Bucks και μάλλον δε θα ήταν υπερβολή να λέγαμε πως στην ουσία ήταν μια ομάδα μόνος του, συνοψίζεται στο γεγονός πως ήταν ο μοναδικός παίκτης στο ΝΒΑ που ήταν ταυτόχρονα καλύτερος σκόρερ (22.9π μ.ο.), καλύτερος ριμπάουντερ (8.8 μ.ο.), καλύτερος πασέρ (5.4 ασίστ μ.ο.), καλύτερος «κλέφτης» (1.6 κλεψίματα μ.ο.) και καλύτερος μπλοκέρ (1.9 μ.ο.) της ομάδας του. Μιλάμε για 5 ξεχωριστές κατηγορίες, ενώ πήρε πανηγυρικά και το βραβείο του πιο βελτιωμένου παίκτη στο ΝΒΑ, σκοράροντας 7 πόντους παραπάνω σε σχέση με την προπέρσινη χρονιά.

Άξιος συμπαραστάτης του Γιάννη θα είναι φέτος ο Middleton, ένας χαρισματικός σκόρερ, με καλά ποσοστά ευστοχίας από όλες τις θέσεις του γηπέδου. Πέρσι αν και αγωνίστηκε μόλις σε 29 αγώνες (με 30.7 λεπτά μ.ο.) είχε 14.7 πόντους και 4.2 ριμπάουντ μ.ο. σουτάροντας με 45.9% στα δίποντα και 43.3% από τη γραμμή του τριπόντου. Φέτος αν παραμείνει υγιής θα αγωνίζεται 35 λεπτά μ.ο. και λογικά θα πιάσει τα νούμερα της προπέρσινης σεζόν (18.2 πόντοι μ.ο.).

Ο Jabari Parker (20.1 πόντοι / 6.2 ριμπάουντ μ.ο) όπως προαναφέρθηκε είναι τραυματίας και υπολογίζεται να πατήσει παρκέ ξανά τον Φλεβάρη (μετά το All Star break).

Μην ξεχνάμε πως έχουν στις τάξεις τους και τον Malcolm Brogdon, που πήρε το βραβείο του καλύτερου rookie με 10.2 πόντους και 4.2 ασίστ μ.ο. σε 26.4 λεπτά συμμετοχής. Στην ουσία θα πορευτούν με την περσινή ομάδα, με εξαίρεση τον Beasley (9.4 πόντοι μ.ο. σε 17 λεπτά) και τον Spencer Hawes (4.4 πόντοι μ.ο.), με κανέναν από τους δύο τους να μη θεωρείται σπουδαία απώλεια.

Το μεγάλο ερωτηματικό είναι ποιος παίκτης θα κληθεί να καλύψει το κενό του Parker στους Forwards. Υπάρχει ο Teletovic και ο rookie D.J. Wilson που μπορούν να αγωνιστούν στη θέση 4, ενώ περιμένουμε φέτος ακόμα μεγαλύτερη εξέλιξη από τον δευτεροετή Thon Maker, που έδειξε μερικά καλά στοιχεία στα λίγα λεπτά που αγωνίστηκε πέρσι.

Εκτίμηση:

Και φέτος τα «ελάφια» θα ξεκινήσουν «λαβωμένα». Θυμίζω πως στο παρελθόν και συγκεκριμένα τη σεζόν 2014-2015 ο rookie τότε Jabari Parker τραυματίστηκε σοβαρά και αγωνίστηκε μόλις σε 25 αγώνες. Πέρσι ήταν η σειρά του Middleton να τραυματιστεί στην προετοιμασία και να απουσιάσει μέχρι τις αρχές Φλεβάρη, αλλά όταν επέστρεψε στο παρκέ είδε τον συμπαίκτη του, Jabari Parker να παθαίνει ρήξη χιαστού και σύμφωνα με τις εκτιμήσεις θα επιστρέψει στις αγωνιστικές υποχρεώσεις της ομάδας τον Φλεβάρη και συγκεκριμένα μετά τη διακοπή για το All star game. Η κατάρα λοιπόν με τους τραυματισμούς βασικών παικτών συνεχίζεται και τη φετινή σεζόν στην ομάδα του Kidd.

Ο δρόμος για τα πλέι-οφ είναι διάπλατα ανοιχτός, αφού ο ανταγωνισμός στην Ανατολή φέτος δεν είναι τόσο μεγάλος λόγω της αποδυνάμωσης των Hawks, Bulls και Pacers. Μάξιμουμ στο 1.10 προσφέρεται το ενδεχόμενο συμμετοχής τους στα πλέι-οφ, ενώ το όριο νικών τους τοποθετείται στο 46.5. Από τη στιγμή που μιλάμε για μια ομάδα ίδια με πέρσι και με τον Parker νοκ άουτ μέχρι τον Φλεβάρη δε βλέπω πως θα ξεπεραστεί το εν λόγω όριο.

Το στοίχημα όμως που πιστεύω περισσότερο από οτιδήποτε άλλο και ανέβηκε πρόσφατα στο πινακάκι είναι το +1.7 πόντων του Αντετοκούμπο στο H2H με τον Paul George. Αν ο Γιάννης πιάσει τα περσινά νούμερα, κάτι διόλου απίθανο, τότε ο παίκτης των Thunder θα πρέπει να βάλει 24.7+ πόντους μ.ο. για να χαθεί το στοίχημα. Έτσι για την ιστορία ο George ούτε όταν αποτελούσε το πρώτο όνομα στους Pacers ξεπέρασε ποτέ το φράγμα των 24 πόντων. Φέτος σε νέα ομάδα και με συμπαίκτες τους Westbrook και Anthony θεωρώ δύσκολο να είναι τόσο παραγωγικός.